در این تحقیق سه کمپلکس آهن(iii) (1) [fe(hl1)cl2(ohch3)]، (2) [fe(hl2)cl2(ohch3)] و (3) [fe(hl3)cl2(ohch3)]، با لیگاندهای باز شیف سه دندانه h2l1 =(3- هیدروکسی-n-(2- هیدروکسی-3-متوکسی بنزیلیدن) -2-نفتوهیدرازید)، h2l2 =(3- هیدروکسی-n-(2- هیدروکسی بنزیلیدن)- 2- نفتوهیدرازید) و h2l3 =(n-(5-برومو-2- هیدروکسی بنزیلیدن)-3- هیدروکسی-2- نفتوهیدرازید) سنتز شد و هم چنین چهار کمپلکس مس(ii) (1) [cu(hl5)2]، (2) [cu(hl6)2]، (3) [cu(hl7)2] و (4) [cu(hl8)2] با لیگاندهای دو دندانه ی فسفرآمیدیک اسید،( h2l5 =بنزوئیل فسفرآمیدیک اسید، h2l6 =n-2- نیتروبنزوئیل فسفامیک اسید، h2l7=n-3- نیتروبنزوئیل فسفامیک اسید و h2l8 =n-4- نیتروبنزوئیل فسفامیک اسید) سنتز گردید و این کمپلکس ها به وسیله طیف بینی ir، uv-vis شناسایی شدند. فعالیت کاتالیزگری کمپلکس های آهن در اکسایش سیکلواکتن با اکسنده ترسیو بوتیل هیدروژن پرکسید مورد بررسی قرار گرفت. اثر دما، حلال، و کمک کاتالیزگر در اکسایش کاتالیزگری سیکلواکتن مورد مطالعه قرار گرفت. مشخص شد که کاتالیزگر [fe(hl2)cl2(ohch3)] (2) بیش ترین فعالیت را در اکسایش اولفین های مختلف دارد.

در این تحقیق، نه لیگاند هیدرازونی جدید شامل n?-(6-اکسو-1،10-فنانترولین-5-ایلیدن)بنزوهیدرازید (1hl)، 3]+][hbzh-3[btc (2hl)، ]-2][hbtc+2inh2[h (3l2h)، 2-(1-(پیریدین-2-ایل)اتیلیدن)هیدرازین کربوتیوآمید (4hl)، بیس ((2-هیدروکسی نفتالن-1-ایل-متیلن)آدیپوهیدرازید) (5l4h)، بیس(5-برمو-2-هیدروکسی-بنزیلیدن)آدیپوهیدرازید (6l4h)، بیس-(2-هیدروکسی-3-متوکسی-بنزیلیدن)آدیپوهیدرازید (7l4h)، 1n?،4n?-بیس(2-هیدروکسی بنزیلیدن)ترفتالوهیدرازید (8l4h)، 1n?،2n?-بیس(2-هیدروکسی بنزیلیدن)اکسالوهیدرازید (9l4h) و کمپلکس های آن ها با وانادیم، منگنز، مس و تیتانیم: 1hl2}2)3cu(och}[ (1)، ]1l(oh3(ch(3och)2)2[(vo (2)، 2)]2)(l3-och2[vo(? (3)، o2].h(3l)2[vo (4)، ](4l)2[vo (5)، ]5l2)}3oh)(och3[{vo(ch (6)، ]6l2)}3oh)(och3[{vo(ch (7)، ]7l2)}3oh)(och3[{vo(ch (8)،]n 8l2{2[{vo (9)، ]8l2oh)}3ch)cu}[ (10)، ]8l2oh))3ch)mn)[ (11)، ]2(8l3[tio(h (12)، ]9l2h2oh)}3)(ch3[{vo(och (13)، ]9l2oh))3ch)cu)[ (14)، ]9l2oh))3ch)mn)[ (15) و ]9l2h2{)3tio(och}[ (16) سنتز شدند. لیگاندها و کمپلکس های سنتز شده با روش های chn، هدایت مولی، ft-ir، nmr، uv-vis و جذب اتمی شناسایی شدند. ساختار بلوری کمپلکس های 3، 4، 5، 6، 8، 9 و 13 با پراش پرتو x تعیین شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که 2hl، 3l2h، 5l4h، 6l4h، 7l4h، 8l4h و 9l4h به صورت لیگاند دوآنیونی، سه دندانه و از طریق اتم های دهنده ono کوئوردینه می شوند. 4hl نیز یک لیگاند تک آنیونی با دهنده های snn است. کمپلکس 3 ساختار دیمر دارد. طیف hnmr1 کمپلکس 3 در حلال 3cdcl نشان می دهد که این کمپلکس دیمر در محلول به ساختارهای مونومر خود تبدیل می شود. نشان داده شد که کمپلکس 13 ساختار پلیمری یک بعدی دارد که در آن اتم های اکسیژن بین مراکز وانادیم پل می زنند. پتانسیل کاتالیستی کمپلکس های 1 تا 16 در اکسایش هیدروکربن های مختلف در استونیتریل و با استفاده از هیدروژن پرکسید به عنوان اکسنده انتهایی بررسی شد. کمپلکس های 11، 14 و 15 هیدروژن پرکسید را تجزیه کردند. سایر کمپلکس ها در اکسایش سیکلواکتن فعال بودند و تنها محصول اپوکسید با راندمان بالا (% 97-60) را ایجاد نمودند. در اکسایش سیکلوهگزن نیز راندمان خوبی (% 100-70) به دست آمد. در حضور کمپلکس های 1 و 2 تنها محصول اکسایش سیکلوهگزن، سیکلوهگزان اپوکسید بود در حالی که در سایر کمپلکس ها، علاوه بر اپوکسید، 2-سیکلوهگزن-1-ال و 2-سیکلوهگزن-1-اون نیز تشکیل شد. هیدروکربن های مختلف توسط کمپلکس های 3-16 به اپوکسید، الکل یا کتون اکسید شدند. کمپلکس های 3، 4، 5، 7، 8، 9، 10، 12، 13 و 16 در اکسایش الکل ها (راندمان % 60-16) و زنجیر جانبی ترکیبات آروماتیک (راندمان % 71-10) فعال بودند.