هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیرات ترتیب حرکت در تمرین مقاومتی بر پاسخ هورمونigf-1 و آنزیم کراتین کیناز بود. 15 مرد جوان فعال با میانگین سنی41/0±02/18 سال؛ قد 96/4±0/173 سانتی¬متر؛ وزن 57/9±08/63 کیلوگرم به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابتدا یک تکرار بیشینه حرکات (پرس تخت، اسکات پا، زیر بغل با سیم کش، پشت پا با دستگاه و سرشانه) آزمودنی¬ها مشخص و اولین نمونه خونی نیز از آزمودنی¬ها گرفته شد. آزمودنی¬ها به فاصله یک هفته پروتکل¬های سنتی و منتخب را انجام دادند. آزمودنی¬ها ابتدا تمرین مقاومتی سنتی را به صورت ? دور با ?? تکرار با شدت 70 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه و یک هفته بعد تمرین مقاومتی منتخب را به همان شکل انجام دادند. نمونه¬های خونی دیگر نیز 48 ساعت بعد از هر یک از جلسات تمرین مقاومتی سنتی و منتخب از آزمودنی¬ها گرفته شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه¬گیری مکرر برای مقایسه نتایج پیش¬آزمون و پس¬آزمون و همچنین از آزمون t زوجی برای مقایسه حجم کار انجام گرفته در دو روش سنتی و منتخب استفاده و سطح معناداری 05/0? ? در نظر گرفته شد. نتایج: سطح سرمی igf-1 پس از روش سنتی افزایش معنادار(016/0 p=) و پس از روش منتخب کاهش معنادار داشت(04/0 p=)، سطح سرم کراتین کیناز نیز پس از روش سنتی افزایش معنادار( 00/0= (p و پس از روش منتخب کاهش معنادار داشت(02/0= .(p هم چنین حجم کار در روش منتخب به طور معناداری بیشتر بود(پرس تخت: ?01/?p =؛ اسکات پا: 00/0p=؛ زیربغل با سیمکش: 00/0p =؛ پشت پا: ?01/0p =؛ سرشانه: 00/0p =). نتیجه¬گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرین مقاومتی با روش ترتیب حرکتی منتخب باعث افزایش حجم کار انجام شده و کاهشigf-1 و کراتین کیناز می¬شود. بنابراین پیشنهاد می-شود که برای افزایش حجم تمرین و دیگر پاسخ¬های مربوطه در تمرینات مقاومتی می¬توان از ترتیب حرکتی منتخب استفاده کرد.