از مشکلات فولادهای زنگ نزن وقوع خوردگی حفره ای در آن ها است. این نوع خوردگی از لحاظ تجاری دارای اهمیت بسیار زیادی است، زیرا با وجود این که نرخ خوردگی بسیار پایین است، اما عملکرد قطعه در اثر این نوع خوردگی شدیداً محدود می شود. در صورتی که در اثر آسیب های فیزیکی و شیمیایی حفره ای بوجود آید، اگر مجدداً فیلم رویین درون حفره تشکیل نشود، حفره رشد می کند. در این تحقیق سعی بر آن است که با استفاده از روش ترمومکانیکال، خوردگی حفره ای فولاد ضد زنگ استنیتی را بررسی کرده که شاید شرایطی را برای بهبود مقاومت به خوردگی این آلیاژها در محیط های کلریدی پیشنهاد کنیم. مقاومت به خوردگی حفره ای بهتر این آلیاژها می تواند مورد استفاده در صنایع مهم از جمله صنایع پالایشگاهی، نیروگاهی، پتروشیمی و شیمیایی قرار گیرد. تاکنون روش هایی برای بالابردن مقاومت به خوردگی حفرهای فولادهای ضد زنگ و برخی آلیاژها پیشنهاد شده است. جلوگیری از انجام واکنش های مضر با بکار بردن تکنیک های بازدارندگی از جمله این روش ها بوده است. در این تحقیق هدف بر آن است که به وسیله انجام آزمایشات صحیح و مناسب فولاد را به گونه ای بهینه کرد تا مقاومت به خوردگی و خواص مکانیکی را در یک محیط مشخص بهبود بخشید.