رمان هایی که در سال های اخیر، زنان خلق کرده اند، شباهت های فراوانی با هم دارند؛ به نظر می رسد نویسندگان زن،- خواسته یا ناخواسته- از الگوی واحدی برای نگارش رمان هایشان استفاده می کنند. این رساله در قدم اول قصد دارد وجود شباهت ها را در پاره ای از این رمان ها اثبات کند و در گام بعدی نشان دهد این شباهت ها در چه زمینه هایی وجود دارند. برای تحلیل این مسئله از رویکرد ساختارگرایی استفاده شده زیرا ساختارگرایی، ادبیات را با دیدگاهی کلی و خود بسنده مطالعه می کند. با استفاده از این رویکرد، شباهت ها و جهت گیری اصلی این رمان ها در پاره ای از عناصر داستانی کشف می شود. رمان ها کمابیش شباهت های ساختاری عمده ای با هم دارند. دلیل این شباهت ها پیش از هر چیز، وضعیت فرهنگی مشابه پدیدآورندگان این رمان هاست که باعث شده ساختارهای ذهنی مشابهی در خلق آثار دیده شود. فصل اول این رساله به مقدماتی برای تبیین هرچه بیشتر مسئله و روش کار می پردازد. در فصل دوم، مهم ترین مبانی نظری ساختارگرایی آمده است. فصل سوم به مطالعات موردی درباره ی عناصر داستانی چند رمان پرداخته و در فصل آخر یافته های تحقیق بررسی و نتیجه گیری نیز ذکر می شود.