انگل توکسوپلاسما از خانواده توکسوپلاسماتیده آ میباشد که اولین بار در جونده کتینو داکتیلوس گوندی مشاهده شد. یکی از راههای انتقال بیماری توکسوپلاسموزیس مادرزادی از طریق جفت به جنین می باشد که تشخیص این بیماری را در این مرحله بسیار حائز اهمیت می نماید. توکسوپلاسموزیس مادرزادی چنانچه در سه ماهه اول بارداری رخ دهد به سقط جنین و اختلالات اعصاب مرکزی و چشمی منجر می شود. لذا روشهای تشخیصی دقیق در بررسی زنان مبتلا به عفونت توکسوپلاسموز حائز اهمیت میباشد که شامل روشهای سرولوژی مانند الایزا الایزا اویدیتی هستند. در روش الایزای ساده تنها آنتی بادی های igm و igg شناسایی می شوند اما در روش جدیدتر که در تشخیص این انگل به کار می رود و به نام الایزای اویدیتی نام دارد زمان ابتلای مادر به این انگل بررسی شده و تعیین می گردد. در این راستا سعی شده است از جمع آوری نمونه های مختلف و بررسی مقایسه ای آنها در تشخیص توکسوپلاسموزیس مادرزادی مانند نمونه های سرمی و مایع آمنیوتیک، استفاده گردد. در این مورد همچنین از طراحی یک روش دستی الایزا اویدیتی و بررسی و مقایسه نتایج آن با روش تجاری الایزا اویدیتی رایج در آزمایشگاه های مختلف استفاده گردیده است. نمونه های سرمی و مایع آمنیوتیک از48 مادر بارداری که سابقه سقط جنین داشته اند در بیمارستان شریعتی تهران جمع آوری گردید. برای مقایسه روش الایزای اویدیتی، یک روش الایزای اویدیتی به طریق دستی نیز طراحی گردید. نتایج روش الایزا نشان داد که در بیشتر مادران مورد مطالعه، آنتی بادی igg علیه انگل توکسوپلاسما گوندی وجود دارد(روش الایزا) و زمان ابتلای مادران به این انگل بین 6 ماه تا 2 سال گذشته بوده است. (الایزا اویدیتی ) تفسیر این مقایسه حاکی از آن است که در تشخیص انگل توکسوپلاسما گوندی در مادران باردار که سابقه سقط جنین داشته اند اولا بهترین نمونه جهت انجام آزمایش، سرم خون می باشد و ثانیا در تشخیص دقیق آنتی بادی این انگل، روش الایزا اویدیتی زمان ابتلای مادر به انگل توکسوپلاسما گوندی ولی روش الایزا فقط حضور آنتی بادی علیه انگل را نشان می دهد. بنابراین برای تفسیر تاثیر عفونت توکسوپلاسموزیس در سقط جنین روش الایزا اویدیتی مناسب تر می باشد.

تریکوموناس واژینالیس پاتوژن آلوده کننده دستگاه ادراری تناسلی انسان است که باعث تریکومونیازیس می گردد. مترونیدازول و تینیدازول داروهای اصلی جهت درمان تریکومونیازیس می باشند. به هرحال اثرات جهش زا بودن، سرطانزا بودن و اثرات سوء بر جنین و نیز ایجاد مقاومت دارویی مربوط به این داروها گزارش شده است. به منظور بهبود در عوارض داروهای شیمیایی، استفاده از گیاهان دارویی می تواند بعنوان یک منبع از ترکیبات با خواص ضد تریکومونایی بالا، سمیت پایین و قیمت پایین تر مورد توجه قرار گیرد. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی انبه و زغال اخته بر تریکوموناس واژینالیس مورد بررسی قرار گرفت. اثر عصاره انبه و عصاره زغال اخته در غلظت های 50، 100، 200، 400، 800 و 1000 میکروگرم بر میلی لیتر بر انگل تریکوموناس واژینالیس در زمان های 24 و 48 ساعت بررسی شد. بعد از تیمار انگل با عصاره ها، تعداد نهایی انگل با استفاده از رنگ تریپان بلو و لام هموسایتومتر مشخص گردید. در این مطالعه از مترونیدازول و تینیدازول بعنوان کنترل مثبت استفاده شد و مقدار ic50 در غلظت های /002/0، 0/04، 0/08، 0/16 و0/32 µg/ml محاسبه گردید.آزمون سمیت سلولی برای سلول میزبان یک معیار مهم برای ارزیابی فعالیت ضدتریکومونایی گیاهان دارویی ذکر شده می باشد که در این مطالعه این آزمون بر روی سلولvero(سلول کلیه میمون آفریقایی) با استفاده از تست mttانجام شد.عصاره انبه و زغال اخته اثر ضد تریکومونایی متوسطی با میزان ic50 به ترتیبµg/ml 110/8 و 65/8 از خود نشان دادند. دو عصاره آزمایش شده در این مطالعه در مقایسه با تینیدازول و مترونیدازول ( بترتیب با مقدار ic50 0/047و 020/o میکروگرم بر میلی لیتر) اثر ضدتریکومونایی پایین تری از خود نشان دادند. بر اساس نتایج بدست آمده غلظت های مختلف عصاره انبه و زغال اخته دارای اثرات ضد تریکومونایی مناسبی می باشند. پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در رابطه با تاثیر این عصاره ها بر روی مدل های حیوانی و بیماران تریکومونایی صورت گیرد.

توکسوپلاسماگوندی انگل کوکسیدیایی مشترک انسان و دام است. خانواده گربه سانان به عنوان میزبان نهایی انگل و گستره ای وسیع از مهره داران خونگرم میزبانان واسط انگل هستند. جوندگان به عنوان منبع مهم عفونت برای میزبان قطعی محسوب می شوند. توزیع تنوع ژنتیکی توکسوپلاسما در این میزبانان برای درک چگونگی انتقال این انگل، مهم است. هدف از این مطالعه شناسایی ژنتیکی ایزوله های توکسوپلاسماگوندی جدا شده از گربه و رت در تهران است.

توکسوپلاسماگوندی یکی از مهم ترین انگل های آلوده کننده حیوانات وحشی و خانگی است که اغلب انسان را نیز آلوده می کند. عفونت توکسوپلاسماگوندی در بسیاری از گونه های پرندگان، شایع بوده و می تواند سبب مرگ و میر در بعضی از این میزبانان شود. اگرچه توکسوپلاسما از گونه های مختلف پرندگان جدا شده است، نقش بسیاری از گونه های مختلف پرندگان در اپیدمیولوژی این تک یاخته ناشناخته است. پرندگانی که از زمین دانه برمی چینند در اپیدمیولوژی توکسوپلاسما اهمیت دارند و به عنوان شاخصی از آلودگی خاک توسط اووسیست ها در نظر گرفته می شوند. هم چنین پرندگان شکاری می توانند شاخصی از شیوع توکسوپلاسماگوندی در جوندگان و پستانداران کوچک دیگر باشند. توزیع تنوع ژنتیکی توکسوپلاسما در این میزبانان برای درک انتقال این انگل مهم است. هدف از این مطالعه تعیین خصوصیات مولکولی توکسوپلاسمای جدا شده از کبوتر و کلاغ های میانه، واقع در شمال غرب ایران است

چکیده ندارد.

کریپتوسپوریدیوزیس به بیماری ناشی از تک یاخته انگل کریپتوسپوریدیوم پارووم اطلاق می شود که حیوانات اهلی, وحشی و انسان ها خصوصا افراد دارای نقص ایمنی را آلوده می سازد. در جوندگان اهلی عفونت توسط کریپتوسپوریدیوم پارووم بین هفته های اول تا سوم عمر بسیار شایع است, و می تواند با اسهالی خفیف تا شدید, دهیدراسیون, درد شکمی, بی حالی, کاهش اشتها, کاهش وزن و ریزش قابل توجه اووسیست در مدفوع همراه باشد.در اغلب موارد عفونت شدید, حیوان مبتلا ممکن است بمیرد. در این مطالعه, موش balb/c نوزاد و رت نوزاد برای عفونت کریپتوسپوریدیوم پارووم به عنوان مدل های ساده, ارزان و رایج بومی ارایه گردید تا با استفاده از آنها اقدامات درمانی و پیشگیرانه مورد ارزیابی قرار گیرد. 50 موش balb/c شیرخوار و 50 رت شیرخوار استفاده شدند. موش های گروه i (مورد) باتعداد 105* 5 اووسیست های کریپتوسپوریدیوم پارووم عفونی شدند, و موش های گروه ii بعنوان شاهد فاقد عفونت نگهداری شدند. در هر دو مدل حیوانی شدت عفونت در روزهای 6, 9, 12 و 16 پس از تلقیح تعیین شد. عفونت القا شده بطور تجربی در هر دو مدل موش الگویی مشابه را نشان داد. شدت عفونت در 9 روز پس از تلقیح(سن 10-12 روزگی) به اوج رسید و به مرور در روزهای 12 پس از تلقیح (سن 15-16 روزگی) و 16 پس از تلقیح (سن 19-20 روزگی)کاهش نشان داد. با توجه به شبیه بودن روند افزایشی وکاهشی شدت عفونت در هر دو جونده مورد مطالعه, مدل رت نوزاد به دلیل قرابت فیزیولژیک با انسان و نیز جثه بزرگتر و سهولت کار با آن هنگام تلقیح دهانی نسبت به مدل c/balb نوزاد مناسب تر تشخیص داده شد.

میکروسپوریدیا متعلق به پروتوزوآهای اسپور مانند داخل سلولی می باشد که قادر به ایجاد عفونت در بی مهره ها و مهره داران از جمله انسان می باشد. روز به روز بر گزارش عفونت های میکروسپوریدیایی افزوده می شود و بعضی از جنس ها مانند انتروسیتوزون بینئوسی و انسفالیتوزون اینتستینالیس از عوامل مهم ایجاد کننده اسهال مزمن به ویژه در بیماران hiv مثبت می باشند. همچنین تمامی گونه های انسفالیتوزون (انسفالیتوزون اینتستینالیس، انسفالیتوزون کونیکولی و انسفالیتوزون هلم) از عوامل میکروسپوریدیازیس روده ای می باشند. تشخیص میکروسکوپی بر پایه رنگ آمیزی های کروموتروپ، از تشخیص های استاندارد جهت شناسایی میکروسپوریدیاها می باشد. در این مطالعه از روش های رنگ آمیزی تریکروم-آبی اصلاح شده (mts)، اسید فست تریکروم (aft) و pcr جهت شناسایی میکروسپوریدیا در نمونه های مدفوع بکار گرفته شد. تعداد 71 نمونه مدفوع از بیماران مبتلا به ایدز با اسهال مزمن به آزمایشگاه انتقال یافت. از هر نمونه مدفوع 2 عدد لام تهیه شده با متانول فیکس شد و با روش های mts و aft رنگ آمیزی صورت گرفت و توسط سه نفر خوانده شد. همچنین از روش pcr با پرایمرهای اختصاصی ناحیه حفاظت شده 16s rrna میکروسپوریدیاهای روده ای استفاده شد. 13 بیمار(30/18%) از 71 بیمار، با استفاده از دو روش رنگ آمیزی ذکر شده از نظر میکروسپوریدیا مثبت شدند. همچنین 9 بیمار(67/12%) با استفاده از روش aft از نظر کریپتوسپوریدیوم مثبت گزارش شدند که 4 مورد(63/5%) از این افراد همزمان از نظر میکروسپوریدیا مثبت شناخته شده بودند. در تکنیک pcr، 16 بیمار(53/22%) از نظر میکروسپوریدیاهای روده ای مثبت شناخته شدند. لازم به ذکر است تمامی مواردی که از نظر میکروسپوریدیا با استفاده از روش های رنگ آمیزی مثبت گزارش شده بودند در تکنیک pcr نیز مثبت شناخته شدند. به طور خلاصه مشاهده شد تکنیک pcr حساسیت بالاتری نسبت به روش های رنگ آمیزی دارد. همچنین دیده شد روش های mts و aft به یک میزان در تشخیص میکروسپوریدیا مفید می باشند. علاوه بر این روش aft می تواند روش مناسبی جهت تشخیص کریپتوسپوریدیوم نیز باشد.