با پیشرفت سریع فناوری نیمه هادی، امکان قرار دادن شمار بالایی از هسته های پردازشی روی یک تراشه فراهم شده است. روش های کنونی ارتباط دهنده مولفه های روی تراشه از جمله روش گذرگاه، به عنوان یک گلوگاه اصلی در مقیاس پذیری سیستم های روی تراشه به حساب می آیند. کاستی های روش های موجود طراحان vlsi را بر آن داشته است با با بهره گرفتن از مفاهیم و ایده های معماری موازی و شبکه های کامپیوتری، یک معماری ارتباطی بهینه برای سیستم های روی تراشه با عنوان " شبکه ی روی تراشه" ارایه نمایند. امروزه با توجه به پیشرفت فناوری ساخت fpga و قابلیت بازپیکربندی مجدد آن، استفاده از این تراشه ها برای طراحی و آزمون شبکه های روی تراشه با حجم کوچک و متوسط توجیه پذیر شده است. یکی از مسایل موثر بر پارامترهای ارزیابی شبکه های روی تراشه چگونگی مسیریابی بسته ها در شبکه است. نوع ترافیک خاص برنامه های کاربردی مبتنی بر شبکه های روی تراشه می تواند بر انتخاب الگوریتم مسیریابی مناسب برای این برنامه ها اثرگذار باشد. ما در این پایان نامه تلاش می کنیم تا با توجه به الگوهای خاص ترافیکی مورد استفاده در برنامه های کاربردی، یک الگوریتم مسیریابی برای این نوع برنامه ها ارایه کنیم که در مقایسه با الگوریتم های رایج مسیریابی از کارایی بالاتری برخوردار باشد. در این راستا برای پیاده سازی، محاسبه و مقایسه ی پارامترهای ارزیابی شبکه از بستر fpga استفاده می نماییم.