با افزایش اولویت دهی به اتومبیل ها در شهرهای امروز تقریباً همه چیز از کمیت ها تا کیفیت ها، برای سرعت اتومبیل و درک سواره ها ساخته و طراحی می شود و شهروند پیاده به عنوان عضو اصلی سازنده شهر به فراموشی سپرده شده است. از عمده ترین مسائل فراموش شده منظر شهری مسیرهای پیاده است که تأثیری محسوس و موثر بر ادراک و رفتار فرد دارد. از این رو امروزه جنبش پیاده راه سازی در نظام شهرسازی کشور در حال گسترش می باشد. این جنبش، نه تنها سیمای کالبدی شهرها را عوض کرده، بلکه تغییرات نوینی را در کیفیت زندگی شهری و رفتار اجتماعی مردم به وجود آورده است. محدوده شمال شهر تهران از حدود دهه 40 تا کنون یکی از بخش های مهم شهر تهران به حساب می آمده است. وجود باغات، دره ها، نزدیکی به کوهپایه ها باعث شده که این منطقه از دیرباز به عنوان ییلاقات تهران مطرح باشد. وجود بافت های تاریخی در میان باغ های ییلاقی شمیرانات موجبات رشد و گسترش را در اطراف خود فراهم کرده است؛ به گونه ای که با به هم پیوستن این محدوده ها و پر شدن فضاهای مابین آن ها بافتی شهری محدوده را ایجاد کرده است. این فضا های عمومی با هویت، خوانا و پویا تا دهه گذشته حس تعلق خاطر را در و شهروندان تهرانی ایجاد می نمود و می توان آن ها را به عنوان نشانه های شهری دانست. این در حالی است که در طی سالیان اخیر بی توجهی به ارزش ها و اصالت های بافت مصنوع و طبیعی این محدوده دستخوش تغییرات نامناسبی شده است. و یکی از فرصت های اصیل شهر تهران در حال تبدیل به یکی از نقاط ضعف و تهدید کرده است. این پایان نامه به مطالعه و بررسی حد فاصل میدان قدس تا سر پل تجریش در امتداد رودخانه گلاب دره تا مبادی کوهستان می پردازد و با استفاده از روش های مطالعه میدانی و کتابخانه ای در پی ایجاد فضای شهری پیاده مدار با تأکید بر حفظ و باز زنده سازی فضای سبز از طریق ساماندهی فضای شهری پیاده مدار و ساماندهی منظر پیاده مدار (شامل مناظر طبیعی، فرهنگی و شهری) است.