یکی از مسائل مهم جوامع بشری مقوله ی حجاب و پوشش است که از احکام متعالی اسلام نیز می باشد.در فقه امامیه در تعریف((حجاب)) اجماع شده که عبارت است از آن که تمام بدن زن به جز صورت (وجه) و کفین در حکم عورت است و زن باید آن را از دید نا محرم بپوشاند و ((عفاف))حالتی درونی و نفسانی است که غرایز را تعدیل و تحت کنترل خود در می آورد. ((حقوق شهروندی)) آمیخته ای از وظایف و مسئولیت شهروندان در قبال یکدیگر است و مساله ای پذیرفته شده در گفتمان فقهی–حقوقی ما است که با بحث کرامت انسانی گره خورده است، که این اصل مهم انسان را از ارتکاب گناهان و تعدّی به حقوق دیگران باز می دارد. مساله مهم این است که حجاب و عفاف در حقوق شهروندی از چه جایگاهی برخوردار است ؟ لذا منظور از انجام این پژوهش بررسی این ارتباط و اثبات ضرورت رعایت حجاب و عفاف به عنوان یکی از حقوق شهر وندان است. نگارنده در پژوهش حاضر ضمن بیان تاریخچه حجاب ، راز تفاوت پوشش زنان و مردان و فلسفه حجاب در اسلام ، با استناد به آیات و روایات و آرای فقها، لزوم رعایت حجاب و عفاف را به عنوان یکی از ارکان مهم حقوق شهروندی و نقش آن در حفظ امنّیت اجتماعی و سلامت روانی جامعه بررسی می کند. سپس با تعریف حقوق شهروندی و بیان مولفه های آن،عدم رعایت حجاب و عفاف را به دلیل آثار مخرب بی حجابی ، نقض حقوق شهروندی دانسته و در مبحث بعدی مسئله حق یا حکم بودن حجاب بررسی شده است. در ادامه تبصره ماده 638 قانون مجازات اسلامی که رکن قانونی تشکیل دهنده جرم رعایت نکردن حجاب شرعی است مورد بررسی قرار گرفته است . سپس با ذکر نمونه هایی از سیره معصومین( ع) در برخورد با بی حجابی، ضرورت استخراج الزام های قانونی از الزام های اخلاقی، فرهنگ سازی و نهادینه کردن حجاب و عفاف در خانواده و جامعه پیشنهاد می شود.