این تحقیق آزمایشی در مرحله اول شامل غربالگری افسردگی بر روی 100 زن دیابتیک با توجه به سن، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل بود. در مرحله دوم تحقیق دو گروه 8 نفر آزماشی و کنترل از بین زنان افسرده انتخاب شدند و تست های افسردگی یک و امید اسنایدر به عنوان پیش آزمون درباره آنها اجرا شد. برنامه امیددرمانی بر روی گروه آزمایشی در طی 10 جلسه به طور هفتگی و به شکل جلسات گروهی برگزار گردید. هدف تعیین شده به اتفاق آرا، کنترل بیماری دیابت قرار داده شد برای نیل به هدف مسیرهای مختلف شامل گیاه درمانی، ورزش درمانی، تجمع دوستان صمیمی، رفتن به مکانهای سرسبز و طبیعی دعا و نیایش انتخاب شدند در پایان برنامه، تستهای افسردگی بک و امید اسنایدر به عنوان پس ازمون اجرا شدند.در این پژوهش میانگین افسردگی در پس آزمون گروه آزمایشی x=11/51 نسبت به میانگین افسردگی در پس آزمونگروه کنترل x=20/38 کاهش قابل ملاحظه نشان داد p=0/041 میانگین امید در پس آزمون گروه آزمایشی x=28/63 نسبت به میانگین امید در پس آزمون گروه کنترل x=19/25 افزایش معنی دار نشان داد p=0/002 با استفاده از آزمون t همبسته، ثابت شد. که افزایش امید t=9/93، p=99% موجب کاهش افسردگی t=4/72، p=99% گردیده است. با استفاده از آزمون کروسکال والیس، بین امیددرمانی با سن f=2/55، p=95% رابطه معنی دار به دست نیامد.در این پژوهش میانگین قند خون ناشتای بیماران در پس آزمون گروه آزمایش x=124 نسبت به میانگین آن در پس آزمون گروه کنترل x=163 کاهش قابل ملاحظه داشت که به عنوان یک نتیجه فرعی تحقیق، امیدوار کننده بود p=0/045. براساس یافته های به دست آمده در این پژوهش، در می یابیم که امیددرمانی بر کاهش افسردگی زنان دیابتیک تاثیر دارد. تاثیر امیددرمانی می تواند آزاد از سن، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل بیماران باشد پیشنهاد میشود رابطه بین امیددرمانی و سن، امیددرمانی و سطح تحصیلات، امیددرمانی و وضعیت تأهل با تعداد بیشتر آزمودنی ها مورد بررسی قرار گیرد.