گاز دی اکسید نیتروژن یکی از آلاینده های اصلی شیمیایی در محیط کار صنعت نیترات سدیم است . در این مطالعه 18 کارگر در معرض تماس و 7 نفر از کارمندان اداری بدون تماس مورد ارزشیابی قرار گرفت . ارزشیابی تماس شغلی به روش سالتزمن (saltzman) که در آن یک محلول جاذب برای بدام انداختن no2 استفاده می شود، انجام شد و شاخص بیولوژیکی مورد نظر افزایش نیترات در ادرار پس از تماس با no2 است . اندازه گیری نیترات در ادرار به روش اسپکتروفتومتری و بر اساس تبدیل نیترات ادرار به نیتروتولوئن و قرائت میزان جذب انجام شد. بر اساس اطلاعات بدست آمده از اندازه گیریها معلوم شد که تماس شغلی کلیه کارگران بالاتر از حد مجاز تماس (tlv"1"wa) بوده و در اثر تماس با گاز no2، میزان نیترات ادرار به میزان معنی داری نسبت به گروه بدون تماس افزایش یافته است (p<0.05,t-tcst) . این مطالعه نشان دهنده تماس بیش از حد متعارف کارگران به دی اکسید نیتروژن بوده و علی رغم مفید بودن نیترات ادرار بعنوان شاخص بیولوژیکی تماس با اکسیدهای ازت ، مشخص گردید که چنین شاخص بیولوژیکی، فقط میتواند متمایز کننده دو جمعیت در معرض تماس و شاهد باشد و بصورت فردی کاربردی ندارد.