ریتم گفتار یکی از ویژگی های واحدهای زبرزنجیری زبان می باشد که مورد توجه بسیاری از زبان شناسان بوده است. زبانشناسان بسیاری کوشیده اند تا ریتم زبان ها را بر اساس شاخصه های کمّی آن ها دسته بندی کنند. شاخص تغییرپذیری دوتایی(pvi) یکی از روش هایی است که برای این منظور بوجود آمده است. این مطالعه به منظورتعیین طبقه ریتم زبان فارسی به بررسی تجربی و آزمایشگاهی ریتم زبان فارسی بر اساس شاخصههای کمّی می پردازد. بدین صورت که با استفاده ازدوشاخصه کمّی ریتم زبان یعنیِ npvi و rpvi میزان تقابل دیرش واکه ها و میان واکه های هر جملات زبان فارسی و انگلیسی محاسبه شد. نتایج بدستآمده حاکی از این است که ریتم زبان فارسی در پیوستار ریتم زبان ها جایی بین تکیه زمانی و هجازمانی نزدیک به هجازمانی قرار می گیرد. تأثیر نوای زبان یک فرهنگ بر ریتم موسیقی آن فرهنگ موضوعی است که مورد توجه بسیاری از زبانشناسان و موسیقی دانان قرار گرفته است. npvi شاخصی است که برای مقایسه ریتم زبان و ریتم موسیقی مورداستفاده قرارگرفته است. در این مطالعه علاوه بر محاسبه میزان تقابل دیرش واکه ها در40 جمله زبان فارسی و40 جمله زبان انگلیسی، میزان تقابل دیرند تُن ها در40 جمله موسیقی سنتی ضربی سازی ایران و 40 جمله موسیقی سازی انگلیس با استفاده از معیار npvi محاسبه شد.نتایج بدست آمده نشان داد که ریتم موسیقیِ سنتیِ سازیِ ضربیِ ایران منعکس کنند? ریتم زبان فارسی است.