پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه مدیریت زمان و استرس شغلی انجام گرفت. بدین منظور از بین 18254 معلم شاغل در اداره آموزش و پرورش شهر مشهد در سال تحصیلی(89- 88 ) تعداد 100 نفرمعلم تربیت بدنی و 375 نفر معلم غیرتربیت بدنی از طریق نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. آزمودنی ها پرسشنامه مدیریت زمان با پایایی 86/0 و پرسشنامه استرس شغلی، با پایایی74/0را تکمیل نمودند. در این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کولوموگروف اسمیرنف، همبستگی پیرسون، اسپیر من، دو رشته ای و t-test و uی مان ویتنی استفاده شد. ضمناٌ برای انجام محاسبات بسته نرم افزاری spss به کار گرفته شد. نتایج نشان دادند که: 1 – میانگین مدیریت زمان معلمان تربیت بدنی (82/196) و معلمان غیرتربیت بدنی(32/204)می باشد و این نشانگر آن است که بین مدیریت زمان معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی تفاوت وجود دارد و با توجه به سطح معنی داری(579/0> 05/0) تفاوت معنی دار نیست. مدیریت زمان معلمان غیرتربیت بدنی بالاتر است. 2 - میانگین استرس شغلی معلمان تربیت بدنی (75/4) و میزان معلمان غیرتربیت بدنی(54/4)می باشد و این نشانگرآن است که بین استرس شغلی معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی تفاوت وجود دارد و با توجه به سطح معنی داری(312/0> 05/0) تفاوت معنی دار نیست. استرس شغلی معلمان تربیت بدنی بالاتر از معلمان غیر تربیت بدنی است. 3- بین مدیریت زمان و استرس شغلی معلمان، ارتباط معنادار و معکوس وجود دارد. 4- بین سن، جنس، سابقه خدمت، سطح تحصیلات با استرس شغلی معلمان تربیت بدنی و معلمان غیرتربیت بدنی ارتباط معنی داری وجود ندارد. 5- بین سن و سابقه خدمت با مدیریت زمان معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد. 6- بین جنسیت و سطح تحصیلات با مدیریت زمان معلمان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی ارتباط معنی داری وجود ندارد. واژگان کلیدی: مدیریت زمان، استرس شغلی