یکی از مشکلات اساسی و مشخصه های اصلی کشورهای در حال توسعه از جمله ایران ، پایین بودن بهره وری مطلوب در بخش کشاورزی است که این معضل خود ناشی از نبود تخصیص بهینه منابع و عوامل تولید است .با توجه به اینکه توسعه یا تحدید کشت محصولات کشاورزی در مناطق مختلف باید با توجه به محدودیت منابع و همچنین زمین های حاصلخیز کشاورزی صورت گیرد ؛ دراین تحقیق با در نظر گرفتن محدودیت های موجود و نیاز آبی گیاهان ، مدل برنامه ریزی خطی جهت تعیین الگوی کشت بهینه محصولات زراعی در اراضی منطقه شمال و جنوب شبکه آبیاری مارون واقع در استان خوزستان بکار گرفته شد . منطقه مورد مطالعه دارای 10500 هکتار زمین زراعی قابل کشت بوده و آب موجود در شبکه هم با توجه تاسیسات برداشت و اتقال آب دارای محدودیت می باشد ، ضمن اینکه محدودیت هایی از قبیل نیروی کار ، ادوات کشاورزی و نهاده هایی از قبیل بذر ، کود و .. وجود ندارد . بر این اساس مدل ، با تراکم کشت 150% و سه نوع محدودیت ( آب ، زمین و حداقل – حداکثر کشت ) بهینه گردید. نتیجه نشان داد آب موجود در شبکه عامل محدود کننده کشت بوده و با اعمال الگوی بهینه و استفاده مطلوب از آب می توان تنها با افزایش 539 هکتار به سطح زیر کشت ، سود آوری طرح را به میزان 67/19 میلیارد ریال ، تولید را به میزان 6409 هزار کیلوگرم و درآمد شرکت بهره بردار ( از محل فروش آب ) را نیز 959 میلیون ریال افزایش داد ؛ این نتایج در حالی بدست آمده که میزان آب مصرفی در الگوی بهینه به میزان 2 میلیون متر مکعب در سال کاهش یافته است .