در پژوهش حاضر رویکرد نظریه مبنایی جهت ارائه الگویی مفهومی از چگونگی انتقال باور های دینی به فرزندان در خانواده های مذهبی به خدمت گرفته شد.تحلیل داده های حاصل از مصاحبه با خانواده های مذهبی نشان دادمقابله با عوامل تهدید کننده دینداری در قلب فعالیت های والدین جهت انتقال باور های دینی به فرزندان قرار دارد. والدین به منظور مقابله با این تهدیدات به "مدیریت شرایط می پردازند.در زمینه اول که فرزندان در نیمه اول نوجوانی قرار دارند ارزیابی های والدین حاکی از نفوذ زیاد آنها بر فرزندان در مقابل تهدیدات اجتماعی است.آنها با استفاده از شیوه های کنترلی به مدیریت شرایط می پردازند فعالیت های آنها در این زمینه نوعی سرمایه گذاری دینی محسوب می شود. در زمینه دوم که فرزندان در نیمه دوم نوجوانی قرار دارند نفوذ والدین بر فرزندان کاهش می یابد در این زمینه مدیریت شرایط با استفاده از شیوه های تعاملی از جمله گفتگو های دوجانبه با فرزندان صورت می گیرد.بهره گیری از سیستم های حمایتی خارج از خانواده به تسهیل جریان انتقال کمک می کند.مدیریت شرایط پیامد های مثبتی برای والدین وفرزندان به دنبال دارد.