یکی از مفاهیم بسیار مهم در ورزش ها، فرآیند شناسائی استعداد است. در تحقیق حاضر هدف محقق بررسی و معرفی شاخص های استعدادیابی در ورزشهای رزمی از دیدگاه مربیان و روسای هیأتها و ارائه الگو بود. به این منظور با همکاری اساتید و مربیان با تجربه و علمی اقدام به طراحی پرسشنامه جهت شناسایی افراد مستعد نمودیم.سپس با توجه به اینکه تعداد مربیان و متخصصین انتخابی رشته های رزمی 100 نفر بودند ( 69 نفر مربیانی با حداقل مدرک مربیگری درجه یک و 31 نفر روسای هیاتهای رزمی کشور) که هر کدام از این افراد دو پرسشنامه مرتبط با استعدادیابی در ورزش های رزمی را تکمیل نمودند. پس از جمع آوری داده ها و تحلیل آن ها از طریق روشهای آماری توصیفی شاخص های استعدادیابی در ورزشهای رزمی شناسایی و اولویت بندی شد. اولویت بندی شاخص های تعیین شده در ورزش های رزمی به تفکیک حیطه ها از اولویت نخست تا آخر به شرح زیر است: الف) شاخص های آنتروپومتریکی که به ترتیب شامل قد، نسبت بالا تنه به پائین تنه ، طول پاها ، نسبت وزن به قد ب) شاخص های جسمانی – حرکتی که به ترتیب شامل قدرت انفجاری، هماهنگی بین اندام ها، سرعت، زمان عکس العمل ، چابکی ج) شاخص های فیزیولوژیکی که به ترتیب شامل نوع تارهای عضلانی، بالا بودن ظرفیت لاکتات، حداکثر اکسیژن مصرفی د) شاخص های روانی – اجتماعی که به ترتیب شامل علاقه و میل به پیشرفت، خلاقیت و هوش تکنیکی، اعتماد به نفس، تعهد، تمرکز و بازار یابی تمرکز می باشد. واژگان کلیدی: استعداد یابی، رشته های رزمی، شاخص های آنتروپومتریکی، شاخص های جسمانی – حرکتی، شاخص های فیزیولوژیکی، شاخص های روانی – اجتماعی

چکیده فارسی هدف از انجام این تحقیق تعیین دامنه حرکتی، قدرت عضلات اندام پایینی، نسبت قدرت عضلات موافق به مخالف و بررسی ارتباط این متغیر ها با افتادن و تعادل ایستا و پویایی افراد سالمند بود. جامعه آماری این تحقیق سالمندان مقیم خانه سالمندان سهر خرم آباد بودند که تعداد 110 نفر نمونه آماری به صورت داوطلبانه انتخاب شدند.( 2± 2/65 =میانگین سنی ، 3/6 ± 8/171 = میانگین قد،4/8± 4/69 = وزن ، 4/1 ± 5/1 تعداد افتادن در سال) متغیرهای قدرت عضلات چهار سر ران و همسترینگ، دو قلو، جلو ساق، و همچنین تعادل ایستا وپویا، دامنه حرکت مفاصل زانو و مچ پا و همچنین میزان افتادن در سال اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تعادل پویا با قدرت عضلات جلو پا(p<0/05). قدرت عضلات پشت پا(p<0/05) قدرت عضلات پشت ساق(p<0/05)قدرت عضلات جلو ساق(p<0/05)همبستگی معنا داری وجود دارد. هچنین این همبستگی در رابطه با تعادل ایستا و قدرت عضلات فوق نیز به طور معنا دار وجود دارد (p<0/05)و با این حال هیچگونه ارتباط معنا داری بین تعادل ایستا و پویا با دامنه حرکت مفاصل مچ پا و زانو مشاهده نشد(p=0/7). همچنین نتایج نشان داد که بین قدرت در اندام پایین و افتادن در سالمندان ارتباط معنادار وجود دارد. با این حال بین افتادن و دامنه حرکتی مفاصل مچ و زانو ارتباط معناداری وجود نداشت. بطور کلی نتایج نشان داد که میزان افتادن در سالمندان بیشتر در ارتباط با قدرت عضلات می باشد تا اینکه مرتبط با دامنه حرکتی باشد. و مشخص شد قدرت عضلات پایین تنه به نسبت دامنه حرکتی ارتباط بیشتری با میزان افتادن سالمندان دارد.

این تحقیق با هدف توصیف وبررسی ارتباط برخی ویژگیهای آنتروپومتری تیپ بدنی با نیروی ضربه پای تکواندوکاران نخبه زن و مرد 15 تا 30 سال انجام شده است. بدین منظور تعداد 30نفر مرد و30 نفر زن به عنوان آزمودنی از بهترین تکواندوکاران هیئت تکواندوی شهرستان نجف آباد و اصفهان انتخاب شدند.آزمودنیها پس از شرکت در جلسه توجیهی با اهداف طرح آشنا شده و هوه در دو روز در شرایط یکسان مورد آزمون قرار گرفتند.آزمودنیها ابتدا پزسشنامه های فردی را تکمیل نموده،سپس از نظر آنتروپومتریکی مورد اندازه گیری قرار گرفتند.بعد از آن در تست نیرو شرکت کردند .آنها در مقابل نیروسنج ایستاده و سه ضربه آب چاگی به سطح دستگاه وارد آوردند. کلیه اندازه گیری ها در هیأت تکواندوی نجف آباد انجام شد.پس از ثبت رکوردها و اندازه ها ترسط نرم افزار در رایانه و با توجه به اهداف ویژه و فرضیه های تحقیق ، همبستگی بین متغییرهای آنتروپومتریکی و نیروی ضربه پا مخاسبه شد و نتایج زیر بدست آمد. نیروی ضربه پای تکواندو کاران با تیپ بدن ورزشکاران ارتباط معنا داری دارد . در این تحقیق تیپ بدن مردان اکتومزومورف و برای زنان اندومزومورف بدست آمد.نیروی ضربه پای تکواندو کاران با طول اندام تحتانی آنان ارتباط معنا داری دارد.هر چه طول اندام تحتانی بیشتر نیروی تولید شده افزایش میابد البته بلندی زیاد از حد باعث کاهش تعادل خواهد شد. نیروی ضربه پای تکواندو کاران با جرم اندام تحتانی ارتباط معنا داری دارد،همانطور که میدانید نیرو از حاصل ضرب شتاب در جرم بدست می آید . محیط اندام با نیروی ضربه پای تکواندو کاران ارتباط معنا داری دارد. نیروی ضربه پای تکواندو کاران با درصد چربی زیر پوستی ارتباط معنا داری دارد،هرچه چربی زیرپوستی ورزشکاران کمتر ودر حد مطلوب باشد سرعت ورزشکار برای فرار از حریف و نشان دادن عکس العمل و اجرای تکنیک بیشتر است. شاخص توده بدن bmi نیز با نیروی ضربه پای تکواندو کاران ارتباط معنا داری دارد کاهش وزن چربی بدن و افزایش میزان عضلات ،نیز باعث افزایش سرعت ونیرو میشود.

هدف: هدف از این تحقیق، تعیین تأثیر دو روش اصلاحی تمرینی و شناختی بر برخی خصوصیات بیو مکانیکی کودکان مبتلا به ناهنجاری های ستون فقرات می باشد. روش: این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. برای انجام این تحقیق 495 نفر از دانش آموزان پسر 11-9 ساله چهارم و پنجم ابتدایی مورد ارزیابی قرار گرفتند، که پس از در نظر گرفتن کلیه معیارهای حذف و انتخاب، 30 نفر از دانش آموزانی که بیشترین ناهنجاری را در قسمت ستون فقرات داشتند به صورت تصادفی در سه گروه کنترل، گروه تمرین شناختی و گروه تمرین اصلاحی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات ابتدا در مرحله غربال کردن از خط کش منعطف، خط شاغولی و صفحه شطرنجی استفاده شد و همچنین برای کسب اطلاعات فردی ، پزشکی و سوابق حرکتی آزمودنیها و برای آگاهی از سلامتی آنها از پرسشنامه و تاییدیه پزشکی استفاده شد . در پیش آزمون از آزمون لک لک (تعادل ایستا)، تست ستاره (تعادل پویا) و تست انعطاف کمر (انعطاف پذیری ستون فقرات) و دوی سرعت 45 متر(50 یارد)(سرعت) استفاده شد. پس از اعمال متغیر مستقل، در پس آزمون شرکت کنندگان مطابق با پش آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تشخیص معنی دار بودن میزان تاثیر برنامه تمرینی و همچنین بررسی سایر فرضیه ها از آزمون آنالیز واریانس یک سویه و t وابسته در سطح معنی داری p?0.05 استفاده گردید. یافته ها: بر اساس یافته های تحقیق: ? برنامه تمرینی اصلاحی و شناختی تاثیر معنی داری بر روی تعادل ایستا و پویا، انعطاف پذیری ستون فقرات، اتساع قفسه سینه داشت. ? برنامه تمرینی اصلاحی و شناختی تأثیر معنی داری بر روی سرعت نداشت. ? بین تأثیر تمرین اصلاحی و شناختی بر روی تعادل ایستا و پویا، انعطاف پذیری ستون فقرات، اتساع قفسه سینه تفاوت وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد تمرینات فعال اصلاحی شیوه مناسب تری نسبت به تمرینات غیر فعال شناختی برای اصلاح ناهنجاری های ستون فقرات است. کلمات کلیدی: تمرینات اصلاحی، وضعیت بدنی، تعادل،اتساع قفسه سینه،انعطاف پذیری، سرعت

هدف از اجرای این تحقیق تاثیر تمرینات پلایومتریک روی برخی فاکتورهای بیومکانیکی شناگران نخبه می باشد. برای اجرای این تحقیق از 30 نفر شناگر به صورت تصادفی که انتخاب شده بودند استفاده کردیم این نفرات را به دو گروه 15 نفره تقسیم کردیم قبل از انجام تمرینات پلایومتریک تستهای مورد نظر را که توان اندام فوقانی ، توان اندام تحتانی، انعطاف پذیری، تعادل، سرعت در هر چهار شنا و شتاب در هر چهار شنا را بر روی دو گروه انجام دادیم و رکوردها را به ثبت رساندیم تمرینات پلایومتریک که ما در نظر داشتیم بر روی سه قسمت بدن تمرکز داشت 1- اندام فوقانی 2- اندام تحتانی 3- تنه و به مدت 8 هفته این تمرینات را روی گروه تجربی انجام دادیم . هر دو گروه تمرینات شنای خود را طبق روال گذشته انجام دادند. بعد از پایان 8 هفته دوباره تستهای قبلی را روی هر دو گروه انجام دادیم و نتیجه گرفتیم که تمرینات پلایومتریک می تواند اثر مثبتی روی شناگران داشته باشد.

سندرم هایپرموبیلیتی یک بیماری ارثی که باعث به هم ریختگی سیستم اسکلتی عضلانی می شود.این تحقیق به بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر پارامترهای بیومکانی (تعادل پویا، تعادل روی یک پا، دامنه حرکتی، زاویه q زانو، حس وضعیت مفصل، چابکی و توان دختران دارای هایپرموبیلیتی 12 تا 18 سال شهر تهران می پردازد.در این تحقیق 50 دختر دارای هایپرموبیلیتی 12 تا 18 سال در دو گروه کنترل و تجربی شرکت داشتند.قبل از شروع تمرینات از هر دو گروه pre test و بعد از اتمام تمرینات دوباره pre test به عنوان post test اندازه گیری شد تا تاثیر تمرین مقاومتی را بر پارامترها بسنجیم.در این تحقیق از روش آماری تحلیل کواریانس یک طرفه و t مستقل استفاده شده است.نتایج به دست آمده در این تحقیق در تعادل پوبا، تعادل روی یک پا، دامنه حرکتی، حس وضعیت مفصل، چابکی و توان افراد معنی دار بوده و شدت اثر تمرینات برا این پارامتر ها مطلوب می باشد ولی اثر تمرین مقاومتی بر زاویه q زانو معنی دار نبوده است.از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که تمرین مقاوتی در کل موجب تاثیر قابل توجه پارامترهای مورد مطالعه در این تحقبق می شود و این تاثیرها می تواند به لحاظ بهبود سرعت، قدرت عضلانی، بهبود طول عضلات، بهبود هماهنگی عصبی عضلانی، بهبود ثبات مفصل و بهبود یادگیری باشد.