سنتز و شناسایی دسته جدیدی از پلیمرهای مقاوم گرمایی بر پایه مونومر دارای استخلاف ارتو یک مونومر بیس(اتر اسید) دارای اتصالات سولفونی ارتو، 2,?2-سولفون-بیس(4-کلرو فنوکسی استیک اسید) (4)، در ابتدا با واکنش فریدل کرافتس 4-کلرو فنول با تیونیل کلرید و آلومینیوم کلرید و پس از بازروانی در حضور اتیل-2-کلرو استات و پتاسیم کربنات ، سپس سولفوکسید به سولفون توسط هیدروژن پراکسید در استیک اسید اکسید گردید و در نهایت با هیدرولیز قلیایی با موفقیت سنتز گردید. یک سری از پلی سولفون اتر آمیدهای محلول درحلال های آلی (g4-pa-a4-pa) از این مونومر جدید با دی آمین های آروماتیک گوناگون (g-a) تحت پلیمری شدن تراکمی با تری فنیل فسفیت و پیریدین سنتز شدند. پلیمرهای به دست آمده ویسکوزیته ذاتی در محدوده dlg-130/0 تا 56/0 در غلظت g/dl 5/0 در حلال n,n-دی متیل استامید(dmac) در دمای c? 25 داشتند. تمامی پلیمرها حلالیت برجسته ای نشان دادند و به سادگی در حلال-های آپروتیک قطبی نوع آمید حل گردیدند (مانند nmp ,dmf ,dmac ,dmso) علاوه بر این در حلال-های کمتر قطبی نیز حل گردیدند (مانند پیریدین). دمای انتقال شیشه ای پلیمرها در محدوده c? 172-235 بودند که توسط گرماسنجی پویشی تفاضلی (dsc) اندازه گیری شد. تنزل دمایی برای 10% وزن کاسته شده تمامی پلیمرها بالای c? 280 و بازده زغالی بیشتر از 27-45% در c? 600 در جو نیتروژن اتفاق افتاد. نیترودار کردن جهت گزین فنول ها با استفاده از سیانوریک کلرید فنول ها و نفتول های معین به طور جهت گزین با tct/zn(no3)2.6h2o در حلال استونیتریل نیترودار شدند. سپس نیترودار کردن در حضور ni(no3)2.6h2o تثبیت شده بر روی سلولز و کاتالیزگر tct در حلال استونیتریل در دمای اتاق انجام گردید. فنول های به طور جهت گزین ارتو نیترو دار شده در زمان کوتاه و بازده خوب سنتز شدند. tct یک کاتالیزگر ارزان و به طور تجاری در دسترس می باشد و به عنوان یک واکنشگر اسیدی در نیترودار کردن فنول ها استفاده گردید. سلولز به کار رفته در واکنش را می توان برای چندین بار بازیابی نمود.

نانولوله های کربنی (cnts)به سبب داشتن ویژگی های مکانیکی، گرمایی، الکتریکی و نوری بی همتا، موضوع چشمگیری شده اند. این ویژگی های مهم سبب می شوند که نانولوله های کربنی ترکیب های پر کننده امیدوار کننده ای برای بهبود ویژگی های مکانیکی، گرمایی و الکتریکی پلیمرها باشند. برای دستیابی به کامپوزیتی با ویژگی های بهبود یافته، لازم است نانولوله های کربنی پراکندگی مناسبی در ماتریس پلیمر داشته باشند. برای دستیابی به پراکندگی بهتر روش های گوناگونی بکار گرفته شده اند. پلی)1،3،4-اکسادی آزول(ها به سبب داشتن پایداری گرمایی و شیمیایی بالا و ویژگی های مکانیکی خوب، بسیار چشمگیرشده اند. به همین دلیل، بکارگیری این پلیمرها برای تهیه غشاهایی برای جداسازی گازها و پیل های سوختی بررسی شده است. در این پژوهش، برای تهیه کامپوزیت پلیمر/نانولوله کربنی، پلی اکسادی آزول بکار گرفته شد. برای تهیه این پلیمرها،نخست دی هیدرازید مناسب از واکنش 1،1- تیو- بیس(2-نفتوکسی استیک استر) و هیدرازین هیدرات تهیه شد. سپس، از واکنش 1،1- تیو- بیس( 2-نفتوکسی هیدرازید) با دی اسید کلرایدها، پلی هیدرازیدهای مربوطه تهیه شدند و در گام دوم با بکارگیری پلی فسفریک اسید، پلی اکسادی آزول ها تهیه شدند. مونومرها و پلیمرهای تهیه شده به روش های متفاوت شناسایی شدند. همچنین، ویژگی های فیزیکی و گرمایی پلیمرها مانند پایداری گرمایی، رفتار گرمایی، حلالیت، ویسکوزیته و بلورینگی بررسی شدند. در ادامه نیز فیلم های نانو کامپوزیت پلی اکسادی آزول دارای اندازه های گوناگون نانولوله کربنی چند دیواره(5/0% و 1% وزنی)تهیه شدند و برای دستیابی به پراکندگی مناسب نانو لوله های کربنی در ماتریس پلیمر، اولتراسونیکیشن(پرتو دهی ماورای صوت)بکار گرفته شد.ویژگی های کامپوزیت های تهیه شده با semو xrdبررسی وشناسایی شدند.

هدف اصلی در این طرح پژوهشی، سنتز یک سری پلی سولفون اترهیدرازید و تبدیل آنها به پلی اتراکسادی آزولهای جدید مقاوم گرمایی با قابلیت حل شوندگی بالا می باشد. برای سنتز این پلیمرها مونومر 2?,2 سولفون بیس) 4 کلروفنوکسی هیدرازید( طی چهار مرحله از ماده اولیه 4 کلروفنول، تیونیل کلراید و alcl3 تهیه گردید. مونومر دی هیدرازید توسط روشهای طیف سنجی و آنالیز عنصری مورد شناسایی قرار گرفت. یک سری از پلی سولفون اترهیدرازیدهای محلول آلی از این مونومر جدید با دی اسیدهای گوناگون تحت یک پلیمریزاسیون تراکمی مستقیم با تری فنیل فسفیت و پیریدین سنتز گردیدند. پلی اکسادی آزولهای مقاوم گرمایی از طریق حلقه زایی همراه با از دست دادن آب پلی هیدرازیدهای مربوطه در محلولی از پلی فسفریک اسید تهیه شدند. این پلیمرها توسط طیف سنجی و آنالیز عنصری شناسایی شدند و خواص فیزیکی آنها شامل حلالیت، گرانروی ذاتی، پایداری حرارتی مورد مطالعه قرار گرفت. پلیمرها حلالیت نسبی خوبی را در حلالهای قطبی آپروتیک آمیدی شامل )دی متیل فرمامید، دی متیل سولفوکسید، دی متیل استامید و n متیل 2 پیرولیدون( و همچنین در حلال های کمتر قطبی نظیر پیریدین نشان دادند. دمای انتقال شیشه ای پلیمرها در محدوده c 111 تا 141 بودکه توسط ?گرماسنجی پویشی تفاضلی (dsc) اندازه گیری شد. تنزل دمایی برای 11 % وزن کاسته شده تمامی پلیمرها بالای c ?292 و بازده زغالی بیشتر از 19 22 % در - c 11 در جو نیتروژن اتفاق افتاد.

چکیده ندارد.