این پژوهش مدلی را که فوکو از قدرت ارائه داده به منزله متنی دریدایی بررسی می کند و همچنین مدلی از متن را که دریدا و دیگر واسازان عرضه نموده اند به عنوان قدرتی از نوع فوکویی آن مورد ارزیابی قرار می دهد. بنابراین با رویکردی فوکویی-دریدایی که رویکردی ترکیبی است به نتایجی دست می یابد که مهمترین آنها عبارتند از اینکه هر ساختار قدرتی می تواند مانند یک متن دریدایی متناقض و غیرمنسجم باشد و اینکه هر متنی هم از روابط قدرت تأثیر می پذیرد و هم برآنها تأثیر می گذارد و در واقع بخشی از ساختار قدرت است.