هدف از کدگذاری منبع، فشرده سازی داده های تولید شده توسط منبع اطلاعات است که موجب صرف هزینه کمتر برای ارسال و یا ذخیره داده می گردد. در بسیاری از کاربردها، کدبرداری بدون تاخیر امری اجتناب ناپذیر است. برای برآوردن این شرط لازم است از کد بدون پیشوند استفاده گردد که در آن هیچ کلمه کدی، پیشوند کلمه کد دیگر نیست. اما حساسیت این کد به خطا موجب می گردد در کاربردهای مختلفی، کدهای بدون پیشوند-پسوند مورد استفاده قرار گیرند. این نوع کد که در آن هیچ کلمه کد ی پیشوند یا پسوند کلمه کد دیگر نیست، ضمن کارایی بهتر در مقابله با خطا، قابلیت کدبرداری دوجهته را نیز دارا می باشد. چنین قابلیت هایی موجب شده که کد بدون پیشوند-پسوند در استانداردهای ویدیویی نظیر h.263+ و mpeg-4 استفاده شوند. اما برای کدبرداری کد بدون پیشوند-پسوند در حالت کلی به دو درخت و یا دو جدول کد نیاز است. بنابراین برای کدبرداری کد بدون پیشوند-پسوند باید از حافظه ای به میزان دوبرابر آنچه در کدبرداری کد بدون پیشوند مورد نیاز است استفاده شود. بنابراین اگر در کاربردی که در آن محدودیت حافظه وجود دارد لازم باشد از مزایای کد بدون پیشوند-پسوند بهره برده شود، کدهای بدون پیشوند-پسوند متقارن مطرح می شوند. در این کدها کلمه کدها علاوه بر خاصیت بدون پیشوند-پسوند بودن, متقارن هم هستند. اما شرط متقارن بودن کلمه کدها به بهای افزایش افزونگی تمام می شود. در این پایان نامه نشان خواهیم داد برای برخی از منابع افزونگی کدهای بدون پیشوند-پسوند متقارن بسیار زیاد می شود. برای رفع این مشکل در این پایان دسته جدیدی از کدهای بدون پیشوند-پسوند موسوم به کدهای بدون پیشوند-پسوند شبه متقارن پیشنهاد می شود. در این کدها قرینه هر کلمه کد خود نیز یک کلمه کد است. هدف اصلی این پایان نامه بررسی عملکرد کد بدون پیشوند-پسوند شبه متقارن از دو منظر کدبرداری و افزونگی است. مهمترین دستاورد این پایان نامه نشان دادن این نکته است که بیشتر شرایط کافی (روی طول کلمات کد) برای وجود کد بدون پیشوند-پسوند، برای وجود کد بدون پیشوند-پسوند شبه متقارن نیز کافی هستند.