شاید امروزه کشوری وجود نداشته باشد که همه افراد و اتباع آن از یک نژاد و قومیت بوده، به یک زبان تکلم کنند و پیرو یک دین و مذهب باشند. در بیشتر کشورها، یک اکثریتی وجود دارد که دارای تاریخ و فرهنگ و زبان و مذهب و ملیت مشترک هستند. متقابلاگروه های کوچک تری نیز وجود دارند که ویژگی های قومی ، زبانی ، و مذهبی خود را دارند و اقلیت نامیده می شوند. مسئله رعایت حقوق اقلیت ها از جمله حقوق فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن ها و تبعیض قائل نشدن نسبت به آنها ، از جمله اموری است که بخصوص امروزه سخت مورد توجه و بحث نهادهای بین المللی حقوق بشری است که تمهیداتی برای رعایت حقوق اقلیت ها و تامین همزیستی مسالمت آمیز اقوام مختلف اندیشیده شده است و به نحوی درکنوانسیون های بین المللی از جمله میثاقین و به خصوص میثاق حقوق مدنی و سیاسی تلاش های گسترده ایی در راستای حمایت از حقوق اقلیت ها انجام شده است.

پژوهش حاضر ضمن تحلیل مفهومی حق دسترسی به اطلاعات و امنیت ملی، به بررسی جایگاه هر یک از این دو مقوله در نظام بین المللی حقوق بشر و تأثیر و تأثر هریک بر دیگری با توجه به اسناد بین المللی حقوق بشری می پردازد. هدف، بررسی وجود تقابل میان این دو مقوله است. با بررسی اسناد بین المللی و قوانین کشورها می توان گفت، دولت ها تمایل به پنهان کاری دارند اما برای محدود نمودن دسترسی شهروندان به اطلاعات باید بر اساس ضوابط و معیارهای مشخص شده ی اسناد بین المللی حقوق بشری عمل نمایند و در اینجا است که امنیت ملی خود عاملی می شود برای محدود نمودن حق دسترسی به اطلاعات شهروندان. با رشد روزافزون فن-آوری ارتباطات و اطلاعات موانع دسترسی به اطلاعات از میان رفته است و این امر اقتدار انحصاری دولت ها را بر اطلاعات و کنترل اخبار و اطلاعات با چالش مواجه نموده و خود به تهدیدی علیه امنیت ملی کشورها تبدیل شده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.