با توجه به نیاز برنامه های اصلاحی گل محمدی به اطلاعات اساسی اولیه، این آزمایش با هدف مطالعه دانه گرده، سیتولوژی و پاسخ به اتیلن ژنوتیپ آذران و کاشان و همچنین جداسازی ژن‏های اکواپورین از قبیل plasma membrane intrinsic proteins (pip) و (tonoplastic intrinsic proteins (tip1.1) و ژن اکسید کننده acc (aminocyclopropane-1-carboxylate oxidase (aco) در ژنوتیپ آذران گل محمدی طی سال های 1391-1389 انجام گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که محیط جوانه زنی حاوی l/lµ300 نیترات کلسیم، l/lµ 200 سولفات منیزیم، l/lµ 100 نیترات پتاسیم، l/lµ 100 اسید بوریک، 15 درصد ساکارز و 2/1 درصد آگار بهترین محیط جهت کشت دانه گرده هر دو ژنوتیپ مورد مطالعه گل محمدی بود. همچنین مرحله گل نیمه باز، بهترین زمان جهت جمع آوری دانه گرده است. براساس نتایج بدست آمده، بهترین شرایط دمایی جهت جوانه زنی هر دو ژنوتیپ 25 درجه سانتی گراد و جهت نگهداری 80- درجه سانتی گراد بود. غلظت 25/0 میلی مولار پوترسین سبب دستیابی به حداکثر جوانه زنی و رشد لوله گرده در ژنوتیپ کاشان و آذران گردید. نتایج مشابهی با کاربرد 04/0 میلی مولار اسپرمیدین در محیط جوانه زنی بدست آمد. بر اساس نتایج حاصل از مطالعه مورفولوژی دانه گرده، هر دو ژنوتیپ از لحاظ مورفولوژی دانه گرده (قطر و تعداد سوراخ، طول محور قطبی و استوایی و نسبت p/e) اختلاف معنی داری با یکدیگر داشتند. مطالعات کاریوتیپی، نشان داده شد که کاریوتیپ ژنوتیپ آذران (16sm+12m) نسبت به کاشان (20sm + 8m) متقارن تر بود و بر اساس دسته بندی استیبنز، ژنوتیپ کاشان در رده 3b و ژنوتیپ آذران در رده 2b قرار گرفت. با این وجود هر دو ژنوتیپ تتراپلویید (2n= 4x= 28) بودند. بررسی اثر غلظت-های مختلف اتیلن بر دو ژنوتیپ آذران و کاشان گل محمدی نشان داد که ژنوتیپ آذران حساسیت بیشتری به اتیلن نسبت به ژنوتیپ کاشان داشت. همچنین پس از تیمار 10 پی پی ام اتیلن و جداسازی rna و ساخت cdnas ، پاره توالی ژن های aco، pip1 و tip2 در ژنوتیپ آذران جداسازی شدند که نتایج نشان داد سه ژن aco، pip1 و tip2 در گلبرگ های گل محمدی ژنوتیپ آذران بیان می شوند. ژن های جدا شده فوق الذکر، ارزش انتظار را با ژن های همولوگ خود در خانواده رزاسه داشتند

شاخه های بریده گل رز ابتدا با 3 سطح 0، 5/0 و 1 میکرولیتر در لیتر 1-متیل سایکلوپروپان به مدت 12 ساعت پیش تیمار شدند، سپس در معرض تیمار اتیلن خارجی به میزان 8 میکرولیتر در لیتر به مدت 6 ساعت قرار گرفتند و شاهد این آزمایش هیچگونه تیماری (1-متیل سایکلوپروپان و یا اتیلن) را دریافت ننمود. نتایج حاصله نشان داد که 1-متیل سایکلوپروپان هیچ اثر معنی داری نسبت به تیمار اتیلن بر قطر گل، تغییرات وزن تر نسبی، میزان جذب آب و میزان از دست دهی آب توسط گل ها ندارد. اما در صفاتی نظیر میزان تولید اتیلن درونی، تخریب کلروفیل و طول عمر گلجای این اثر مشهودتر بوده، و سبب کاهش میزان تولید اتیلن و جلوگیری از تخریب کلروفیل و افزایش طول عمر گل ها در حضور اتیلن گردید. بررسی های مولکولی بر روی بیان ژن های مسیر بیوسنتز اتیلن، آکواپورین ها و لککیز در گلبرگ های پیش تیمارهای 0 و 1 میکرولیتر در لیتر 1-متیل سایکلوپروپان و تیمار اتیلن انجام گرفت. نتایج نشان داد که 1-متیل سایکلوپروپان بیان برخی ژن ها را (rhacs1, rhacs3, rhacs4, rhacs5, rhpip1, rhtip1 and rhlac) در حضور اتیلن کاهش داد، هرچند که این کاهش در ژن rhpip1 از لحاظ آماری معنی دار نگردید. بازدارندگی از بیان ژن لککیز توسط تیمار 1-متیل سایکلوپروپان بیانگر فعال شدن این ژن در پایین دست مسیر انتقال سیگنال اتیلن می باشد. اختلاف 2 روزه در عمر پس از برداشت این رقم در تیمار اتیلن و شاهد نیز نشان از عدم حساسیت بسیار بالای این رقم به اتیلن دارد. داده های این تحقیق نشان داد که الگوی رفتاری بیان ژن لککیز می-تواند به عنوان شاخصی جهت ارزیابی میزان حساسیت گیاه و اندام های آن به اتیلن باشد. بطور کلی، بررسی های فیزیولوژیکی و مولکولی حاصل از این تحقیق حاکی از حساسیت این رقم به اتیلن می باشد و پیش تیمار 1-متیل سایکلوپروپان مانع از بروز اثرات مضر اتیلن گردید. بنابراین استفاده از 1-متیل سایکلوپروپان و یا سایر ترکیبات بازداردنده عمل اتیلن به عنوان یک تیمار پس از برداشت به منظور کاهش اثرات اتیلن در این رقم توصیه می گردد.

گل های رز (rosa hybrida) و ژربرا (gerbera jamesonii) از مهمترین گل های شاخه بریده در صنعت تولید گل می باشند. بیماری کپک خاکستری که توسط botrytis cinerea ایجاد می گردد، یک پاتوژن قارچی است که منجر به فساد بسیاری از میوه ها، سبزی ها و محصولات زینتی می شود. رز و ژربرا از جمله گیاهان حساسی هستند که گل شاخه بریده آن ها توسط این بیماری آلوده می گردد. با توجه به نقش متیل جاسمونات در فعال نمودن سیستم های دفاعی و آنتی اکسیدانی گیاهان، هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثر تیمار بخار متیل جاسمونات بر ویژگی های فیزیولوژیکی، فعالیت آنتی اکسیدانی و کنترل پوسیدگی خاکستری گل های شاخه بریده رز و ژربرا می باشد. در این پژوهش گل های شاخه بریده رز و ژربرا بدون آلودگی و یا با ایجاد آلودگی مصنوعی با اسپور قارچ botrytis cinerea، در معرض غلظت های 0، 0/1، 0/2 و 0/3 میکرولیتر بر لیتر متیل جاسمونات و 20 میکرولیتر بر لیتر اتانول قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای متیل جاسمونات در شرایط آلودگی با قارچ و یا بدون هر گونه مایه زنی، اثرات معنی داری بر افزایش عمر گلجایی گل های شاخه بریده رز و ژربرا داشتند. بالاترین عمر گلجایی مربوط به غلظت 0/2 میکرولیتر بر لیتر متیل جاسمونات بود. تمامی غلظت های متیل جاسمونات سبب افزایش جذب محلول نگهدارنده و وزن تر نسبی گردیدند. تیمارهای مختلف متیل جاسمونات به طور موثری باعث کنترل قارچ بوتریتیس و کاهش پیشرفت بیماری نسبت به اتانول و یا شاهد شدند. محتوای آنتوسیانین و فلاونوئید گل هایی که با غلظت های مختلف متیل جاسمونات تیمار شده بودند نسبت به تیمار اتانول و شاهد بیشتر بود. بر اساس نتایج حاصله، تمام غلظت های متیل جاسمونات منجر به افزایش پایداری غشاء سلول و کاهش نشت یونی شدند. میزان مالون دی آلدئید و پراکسیداسیون لیپید در تیمارهای مختلف متیل جاسمونات نسبت به تیمار اتانول و شاهد کاهش یافت. تیمارهای مختلف متیل جاسمونات منجر به افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز شدند. در بین تیمارها، غلظت 0/2 میکرولیتر بر لیتر متیل جاسمونات با افزایش عمر گلجایی، افزایش محتوای آنتوسیانین و فلاونوئید و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز و کاهش پراکسیداسیون لیپید به عنوان بهترین تیمار شناخته شد.

چکیده پیری پس ازبرداشت یک بخش جدایی ناپذیر از چرخه رشد طبیعی گیاهان است و بصورت ژنتیکی بسیاری از فرآیندهای اکسیداتیو درگیر در تخریب عمومی ساختار سلولی و انتقال تولیدات مربوط به آن را به دیگر بخش¬های گیاه تنظیم می¬کند. زرد شدن برگ¬ها یک مشکل جدی در پس ازبرداشت گل¬های بریده آلسترومریا است. برخلاف بسیاری از گل¬های بریده، اولین علائم پیری در آلسترومریا زردی برگ¬ها به صورت کلی است که ممکن است طی چند روز اتفاق بیفتد و به سرعت پیشروی کند. سیتوکنین¬ها گروهی از هورمون¬های گیاهی هستند که نقش-های مهمی روی فرآیندهای فیزیولوژیکی و نموی از قبیل غالبیت انتهایی، تشکیل مریستم رأسی و به تأخیر انداختن پیری دارند. پلی آمین¬ها بر فرآیندهای گوناگون رشد و نمو گیاهان از طریق تحریک تقسیم سلولی، پاسخ به تنش¬های محیطی و تنظیم ریشه زایی، جنین زایی و توسعه گل و میوه تأثیرگذار هستند. اکثر مشاهدات نشان می¬دهد پلی آمین¬ها می¬توانند پیری را در بسیاری از بافت¬های گیاهی از طریق بازداری از سنتز acc به تأخیر بیندازند. این تحقیق به منظور ارزیابی اثر تیدیازرون و پوتریسین روی ویژگی¬های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل¬های بریده آلسترومریا رقم ربکا انجام پذیرفت. در آزمایش اول، گل¬های شاخه بریده با غلظت¬های 5، 10، 20 و 50 میکرومولار تیدیازرون به صورت اسپری تیمار شدند. نتایج نشان داد که تیدیازرون بر افزایش طول عمر موثر بود. غلظت¬های 10، 20 و 50 میکرومولار تیدیازرون در مقایسه با شاهد و تیمار 5 میکرومولار اختلاف معنی داری بر روی کیفت گل داشتند. تیدیازرون در غلظت¬های 20 و 50 میکرومولار طول عمر گل¬های تیمار شده آلسترومریا را نسبت به شاهد 2/3 روز افزایش داد. در آزمایش دوم گل¬های بریده آلسترومریا با غلظت¬های 1، 5 و 10 میلی¬مولار پوتریسین به مدت 24 ساعت بصورت پالسی تیمار شدند. نتایج حاکی از آن بود که پوتریسین تأثیری بر افزایش عمر نداشت. ما همچنین در این پژوهش اثر تیدیازرون و پوتریسین روی فعالیت آنزیم¬های اکسیداتیو (کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز) را در گل¬های بریده آلسترومریا رقم ربکا مورد بررسی قراردادیم. که نتایج بیان گر این بود که تیدیازرون و پوتریسین بر روی فعالیت هر سه آنزیم کاتالاز، پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز در گلبرگ گل¬های بریده آلسترومریا رقم ربکا در مقایسه با شاهد دارای اختلاف معنی دار در سطح یک درصد بود. بیش ترین فعالیت کاتالاز، پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز در تیمار تیدیازرون مربوط به غلظت 50 میکرومولار و در تیمار پوتریسین مربوط به تیمار 5 میلی مولار بود. واژگان کلیدی: تیدیازرون، پوتریسین، کیفیت پس ازبرداشت، کاتالاز، پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز

گل میخک (l. dianthus caryophyllus)، یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده در سراسر دنیا محسوب می شود. گل های شاخه بریده میخک از زمان برداشت تا زمان رسیدن به دست مصرف کنندگان دچار تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی متعددی می شوند. بیشتر ارقام میخک حساس به اتیلن بوده و در این خصوص استفاده از مواد بازدارنده تولید و عمل اتیلن سبب افزایش عمر گل می گردد. در این پژوهش اثر نانونقره و 1-mcp به عنوان ترکیبات بازدارنده عمل اتیلن بر روی گل های شاخه بریده میخک مورد ارزیابی قرار گرفت. گل های میخک رقم white sim بلافاصله پس از برداشت به طور جداگانه تحت این دو تیمار قرار گرفتند و در طی دوره نگهداری شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی آن ها ارزیابی گردید. به منظور بررسی اثر نانونقره بر دوام گل ها، غلظت های mg l-1 0، 1، 2 و 4 آن بر روی گل ها اسپری شد. نتایج نشان داد که نانونقره، به طور معنی داری نسبت به شاهد عمر گلجایی را در گل های شاخه بریده میخک افزایش داد به طوری که غلظت های mg l-1 2 و 4 به ترتیب 3/14 و 6/15 روز عمر گلجایی نشان دادند، درحالی که عمر گلجای شاهد 6/8 روز بود. بررسی ویژگی های بیوشیمیایی نیز حاکی از نقش موثر نانونقره در افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی بود. همچنین نتایج بدست آمده از بررسی نقش 1-mcp بر دوام عمر گلجایی و سایر خصوصیات فیزیولوژیک نشان داد که بالاترین غلظت (µl l-1 1) مورد استفاده این ترکیب موجب افزایش عمر گل ها از 3/9 روز در تیمار شاهد به 14 روز گردید. طبق نتایج بدست آمده از تجزیه واریانس، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و پراکسیداز تحت تیمار 1-mcp به طور معنی داری نسبت به شاهد بالاتر بود. به طور کلی تیمار نانونقره و 1-mcp سبب حفظ فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در طی دوره آزمایش گردید، اگرچه در پایان دوره نگهداری میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاهش یافت.

گل محمدی بانام علمی rosa damascena mill.، یکی از مهم ترین گونه های معطر جنس گل سرخ می باشد. اهمیت بالای اقتصادی این گیاه به ویژه به خاطر تولید گلاب و اسانس معطر، این گیاه را به عنوان یکی از مهم ترین گیاهان زینتی تجاری تبدیل کرده است. تکثیر به روشهای رایج دارای مشکلاتی چون وقت گیر بودن و انتقال بیماری ها از این طریق می باشد بنابراین یکی از مهم ترین و سریع ترین روش های تکثیر گل محمدی، ریز ازدیادی است زیرا از این طریق می توان در مدت زمان محدود و با هزینه اندک، تعداد زیادی گیاه سالم را تولید کرد. با توجه به اهمیت اقتصادی این گیاه، هدف از انجام این تحقیق بهینه سازی دستورالعمل کشت درون شیشه ای گل محمدی (ارقام کاشان و کازانلیک ) با استفاده از جوانه های جانبی و مقایسه آن¬ها با رقمی از r. gallica (توسکانی ساپرب ) بود. به منظور ضدعفونی ریز نمونه های گرفته شده از ساقه های رشد کرده در فصل جاری، از غلظت 5/2 درصد هیپوکلریت سدیم به مدت 5 دقیقه استفاده شد. بهترین محیط کشت برای استقرار ریز نمونه های ژنوتیپ های مختلف، محیط کشت پایه موارشیگی و اسکوگ (ms) به همراه 5/0 میلی گرم بر لیتر 6- بنزیل آمینو پورین بود. استفاده از ترکیب نانو نقره در محیط کشت باعث بهبود رشد نو ساقه ها و کاهش آلودگی باکتریایی شد. استفاده از محیط کشت ms تغییریافته که در آن nh4no3 کاهش یافته و همچنین cacl2 حذف شده بود، موجب افزایش رشد و کیفیت نو ساقه ها شد. برای تامین کلسیم در این محیط از از cano3 استفاده شد. بیش ترین پرآوری در محیط کشت ms تغییریافته با 5/1 میلی گرم بر لیتر bap و 2/0 میلی گرم بر لیتر ایندول 3- بوتیریک اسید (iba) گزارش شد. بهترین کیفیت و طول نو ساقه ها در محیط کشت مایع دارای پل های آلومینیومی با 5/1 میلی گرم بر لیتر bap مشاهده شد. بهترین تیمار برای ریشه زایی نو ساقه های گل محمدی محیط کشت نیمه غلظت ms (1/2ms) که تمامی عناصر ماکرو و میکرو به همراه ساکارز در ان نصف شده بود به همراه 2 میلی گرم بر لیتر iba مشخض شد. بر اساس نتایج این تحقیق، قرار گرفتن شیشه های کشت نوساقه های جدید به مدت یک هفته در شرایط تاریکی موجب بهبود ریشه زایی گردید.

آنتوریوم anthurium andreanum l. نهمین گل شاخه بریده ازنظر تولید و اهمیت در دنیا است و در سال های اخیر به دلیل دوام گل و قیمت مناسب، با استقبال بیشتری روبرو شده است. به دلیل پایین بودن قوه نامیه، سرعت جوانه زنی و تفرق صفات در تکثیر بذری و زمان بر بودن تکثیر از طریق تقسیم پاجوش، کشت بافت مهم ترین روش تکثیر این گیاه است. اکتشافات جدید در نانوتکنولوژی زمینه های علمی و فنی برای کاربرد گسترده آن در علوم پزشکی، الکترونیک، هوافضا و صنایع دفاعی را فراهم آورده است. موفقیت کاربرد نانوتکنولوژی در این زمینه ها این علاقه را برای معرفی روش هایی برای کاربرد نانوتکنولوژی در کشاورزی ایجاد کرده است، ولی تا به امروز مطالعات کمی در مورد تأثیر کاربرد نانو ذرات بر رشد گیاهان صورت پذیرفته است. بر این اساس هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر ریزلوله های کربنی چند جداره بر ریزازدیادی آنتوریوم به منظور تعیین نقش تنظیم کنندگی در رشد و نمو درون شیشه ای در مراحل مختلف بود. ریزلوله های کربنی درشت مولکول های کربنی استوانه ای شکل با شعاع کمتر از چند نانومتر می باشند که طول آن ها تاcm 20 می تواند برسد. این ترکیبات به دلیل ساختار خاص خود و نسبت سطح به حجم بالا دارای ویژگی های فیزیکی و شیمیایی متفاوتی می باشند و کاربرد گسترده ای در علوم مختلف دارند. در این پژوهش پس از تولید پینه از ریزنمونه های برگ و اسپادیکس، آزمایش های متعدد برای به دست آوردن بهترین محیط و غلظت تنظیم کننده های رشد برای باززایی گیاهچه ها از بافت پینه و پرآوری گیاهچه های باززایی شده صورت گرفت. در مرحله باززایی پینه، ریزلوله های کربنی سبب کاهش مدت زمان آغاز باززایی گیاهچه از پینه شدند، ولی بر درصد باززایی اثری نداشتند. در بررسی تأثیر میزان خلوص و همچنین نوع گروه عاملی ریزلوله های کربنی چند جداره بر میزان پرآوری و رشد و نمو گیاهچه ها، مشخص شد ناخالصی های موجود در این ترکیبات سبب کاهش کیفیت گیاهچه ازجمله میزان کلروفیل و رشد می گردد. همچنین مشخص شد، ریزلوله های دارای گروه عاملی کربوکسیل، بیشترین تأثیر را بر افزایش شاخص های رشدی در گیاهچه ها، نسبت به ریزلوله های دارای گروه عاملی آمین، متیل و بدون گروه عاملی شد. ریزلوله های کربنی کربوکسیله، سبب تولید اندام های شبه کورم در مرحله پرآوری گردید، به طوری که در کاربرد 100 میلی گرم بر لیتر mwcnts و 5/0 میلی گرم بر لیتر bap، تمام ریزنمونه ها plbs تولید کردند و بیشترین میزان تبدیل plbs به گیاهچه نیز در این تیمار به دست آمد. غلظت های مختلف ریزلوله های کربنی بر مدت زمان آغازش تولید، تعداد و مدت زمان آغاز تبدیل به گیاهچه plbs نیز موثر است. در مرحله ریشه زایی نیز، کاربرد ریزلوله های کربنی، بر تعداد ریشه تشکیل شده، تأثیری نداشت، ولی سبب ایجاد بیشترین طول ریشه (05/9 سانتی متر) و وزن تر ریشه (62 میلی گرم) شد. به طور کلی کاربرد ریزلوله های کربنی کربوکسیله، سبب کاهش مدت زمان باززایی پینه، پرآوری و افزایش برخی شاخص های رشدی مانند ارتفاع گیاهچه، طول پهنک برگ، طول ریشه، وزن تر و خشک گیاهچه شد.

پژوهش¬ها در زمینه فیزیولوژی پس از برداشت گل¬های شاخهبریده و گیاهان گلدانی اطلاعات در زمینه فرآیند¬ پیری و روش-های جلوگیری از ضایعات پس از برداشت را افزایش داده است و منجر به ایجاد و تکامل تعدادی از تیمارهای قبل و پس از برداشت شده است. مواد شیمیایی تاثیر زیادی در ماندگاری گلها دارند، با اینحال گونه¬های مختلف گیاهی و حتی ارقام مختلف نسبت به مواد شیمیایی مختلف واکنش¬های متفاوتی دارند. بنابراین لازم است پژوهش¬های بیشتری در زمینه نگهداری گل¬ها و ارقام مختلف آن¬ها انجام گیرد. امروزه کاربرد روش¬هایی که ضریب اطمینان بالایی داشته باشند از اهمیت خاصی برخوردار است. در این تحقیق به منظور بررسی پاسخ گلهای شاخه بریده میخک ارقام گرنداسلم و فورچون به اتیلن و اثر تیمار 1- متیلسیکلوپروپان روی حفظ کیفیت و افزایش عمر گلجایی، آزمایش¬ها در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. ابتدا گل های شاخهبریده با چهار سطح 0، 5/0، 1 و 5/1 میکرولیتر بر لیتر 1- متیلسیکلوپروپان به مدت 24 ساعت تیمار شدند و سپس به مدت 16 ساعت در معرض غلظت 1 میکرولیتر بر لیتر اتیلن قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که تیمار 1- متیلسیکلوپروپان اثر معنیداری بر روی صفات فیزیولوژیکی از جمله عمر گلجایی، جذب محلول نگهدارنده و وزن تر نسبی رقم فورچون، عمر گلجایی و جذب محلول نگهدارنده رقم گرنداسلم داشت. همچنین صفات بیوشیمیایی مانند میزان کلروفیل برگ، میزان آنتوسیانین گلبرگ، شاخص ثبات غشاء گلبرگ، میزان فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانتی از قبیل کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در هر دو رقم تحت تاثیر تیمار 1- متیل سیکلوپروپان قرار گرفتند. تیمار 1- متیلسیکلوپروپان اثر معنیداری روی صفت وزن تر نسبی در رقم گرنداسلم و قطر گل دو رقم نداشت، اگرچه اثرات تیمار با گذشت زمان در مراحل مختلف آزمایش بر این صفات در گل شاخهبریده میخک رقم گرنداسلم در سطح 5 درصد و در گل شاخهبریدهمیخک رقم فورچون در سطح 1 درصد معنیدار گردید. گل های میخک شاخه بریده رقم فورچون نسبت به رقم گرنداسلم با غلظت های بیشتر 1- متیل سیکلوپروپان قادر به مقابله با اثرات نامطلوب اتیلن خارجی و افزایش عمر گلجایی بود. داده¬ها نشان داد که رقم فورچون در مقایسه با رقم گرنداسلم نسبت به تیمار اتیلن بسیار حساس¬تر است.

گل گلایول از مهم ترین گل های زینتی شاخه بریده است و افزایش عمر پس گلجایی و حفظ کیفیت پس از برداشت آن در نظر گرفته می شود. پیری زودرس، یکی از عوامل محدودیت در کانال توزیع اکثر گل های شاخه بریده می باشد. سالیسیلیک اسید از طریق تحریک تجمع ترکیبات فعال بیولوژیکی و آنزیم های آنتی اکسیدانی منجر به کاهش سطوح رادیکال های آزاد و پراکسیداسیون لیپید شده و فرایند پیری را به تأخیر می اندازد. این پژوهش به بررسی اثرات کاربرد سالیسیلیک اسید بر ویژگی های پس از برداشت، شامل عمر پس از برداشت، جذب آب، ثابت پایداری غشاء و آنزیم های وابسته به پیری صورت گرفت. غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید بعد از برداشت کردن، در قبل و بعد از بازار توزیع به کار برده شد. این تحقیق در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار و 4 سطح غلظت سالیسیلیک اسید به غلظت های 0، 5/0، 1 و 2 میلی مولار انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که غلظت های سالیسیلیک اسید در هر دو آزمایش بر عمر گلجایی گل شاخه بریده گلایول اثر معنی داری داشتند. تمام غلظت های به کار گرفته شده سالیسیلیک اسید جذب آب را کاهش داد در حالی که وزن تر نسبی به طور معنی داری تغییر نداشت. بر اساس نتایج ما، تمام غلظت های سالیسیلیک اسید، شاخص پایداری غشاء را افزایش داده و میزان نشت یونی را نسبت به شاهد کاهش داد. پراکسیداسیون لیپید به طور معنی داری بوسیله تیمارهای سالیسیلیک اسید در هر دو آزمایش کاهش یافت. فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در گل های که با غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید تیمار شده بودند افزایش یافت که بیشترین فعالیت متعلق به غلظت 5/0 میلی مولار بود. تیمار سالیسیلیک اسید سبب افزایش محتواییی آنتوسیانین و فلاونوئید گلبرگ در مقایسه با شاهد گردید. در میان همه غلظت های اعمال شده، غلظت 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید در هر دو آزمایش با حفظ هموستازی آب و افزایش محتواییی آنتوسیانین و فلاونوئید، القاء فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و کاهش پراکسیداسیون لیپید به عنوان بهترین تیمار شناخته شد.

با توجه به افزایش تقاضا در بازار در حال رشد فرآورده های دارویی و آرایشی بهداشتی با منشا گیاهی، تولید ارگانیک و ارتقاء کیفیت ماده ی خام اولیه جهت توسعه ی این محصولات بسیار ضروری است. در این راستا، تاثیر روش های تغذیه، پرتوتابی، خشک کردن، بسته بندی و انبارداری بر گیاه دارویی به لیمو (.lippia citriodora kunth) طی سال های ??91 و 1392 در گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس مورد بررسی قرار گرفت.