یکی از معضلات شهرها بافت های ناکار آمد و فرسوده شهری است.در ایران اگر چه آغاز فعالیتهای شهرسازی به حدود سال1312ه.ش بر می گردد؛اما سابقه پرداختن به موضوع ساماندهی و احیاء بافتهای فرسوده به شکل آکادمیک و منسجم مربوط به چند دهه اخیر و بخصوص پس از تغییر نام وزارت آبادانی و مسکن به وزارت مسکن و شهرسازی در سال 1351ه.ش می باشد.ناحیه3(محله مسجد سی)با وسعتی حدود 8/71 هکتار و دارای جمعیتی،در حدود7021 نفر در سال1385از جمله مناطقی است که دچار این معضل بوده که نمونه موردی این پژوهش می باشد.جامعه آماری پژوهش حاضر خانوارهای ساکن در محله مسجدسی و جمعیت نمونه شامل92خانوار از خانوارهای ساکن در این محله می باشد.هدف نهایی این تحقیق مطالعه و شناخت کلی ویژگی های بافت فرسوده محله مسجدسی است که به دلیل کم توجهی مسئولین نسبت به این بافت ها به یکی از نقاط مشکل ساز شهری بدل شده است و همچنین شناخت محدودیت ها و مشکلات موجود و ریشه یابی آن و ارائه راهکارهای مناسب در جهت بهبود کیفیت زندگی مردم در بافت فرسوده محله مسجد سی می باشد.روش تحقیق در این پژوهش،توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات،به صورت اسنادی، کتابخانه ای و میدانی می باشد و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارهایspss وarc gisاستفاده شده است.نتیجه اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه نشان می دهد که مهمترین مشکلات مردم ساکن در این بافت ها را می توان به دو گروه تقسیم کرد؛ گروه اول: فرسودگی بیش از حد بناهای موجود در محله و معابر باریک و عدم دسترسی با 48/43درصد،گروه دوم: غیر مقاوم بودن واحدهای مسکونی موجود محله را با 69/83درصد ذکر نمود.