مقدمه و هدف: بیماری پارکینسون به سبب اختلال در مراکز کنترل بدن موجب بروز علائمی مانند ارتعاش در حالت استراحت، برادی کینزی، لرزش، سفت شدگی عضلانی و عدم تعادل وضعیتی می شود. این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول-های ترشح کننده ماده ای به نام دوپامین (پیام رسان عصبی کاتکولامینی) رخ می دهد. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر حفاظتی 12 هفته تمرین چرخ دوار و مصرف عصاره گل گیاه ازگیل ژاپنی برسطوح cdnf ، sodو mda قشرمخ موش های پارکینسونی بود. مواد و روش ها: موش ها به شش گروه: کنترل، کنترل پارکینسونی، تمرین سالم، تمرین پارکینسونی، مصرف عصاره در موشهای پارکینسونی و تمرین همراه با مصرف عصاره در موش های پارکینسونی تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت دوازده هفته روی چرخ دوار تمرین کردند و گروه هایی که عصاره مصرف کردند، هرهفته سه بار عصاره را به صورت صفاقی و به میزان200 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن دریافت کردند. قشرمخ همه گروه ها به جزء گروه کنترل و تمرین سالم باتزریق محلول 6-هیدروکسی دوپامین به صورت استریوتاکسی به داخل بطن مغز تخریب شد. سطوحcdnf قشرمخ باروش الایزا و sod , mda قشرمخ به وسیله روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. داده ها به روش one way anova و آزمون تعقیبی lsdتجزیه وتحلیل شد. نتایج: ورزش اختیاری و عصاره به طور بر جسته ای ازکاهش sod و cdnf و همچنین از افزایش mda در قشرمخ موش های پارکینسونی جلوگیری کرد. کلید واژگان: عصاره هیدروالکلی گل گیاه ازگیل ژاپنی، تمرین اختیاری، 6-هیدروکسی دوپامین، cdnf، sod، mda

در این پژوهش، تانن ها با دو روش خیساندن و سوکسله، با سه نوع حلال (آب، متانول و متانول آبی 50%) از سه ماده گیاهی (پوسته گردو، گال بلوط و برگ گردو)، استخراج شدند که بیشترین بازده استخراج 08/82% و مربوط به استخراج با حلال متانول آبی 50% با روش سوکسله و از گال بلوط بود. ارزیابی عصاره گال بلوط با روش لوین تال نشان داد که 14/26% آن، مواد قابل احیایی نظیر تانن ها می باشند. همچنین بررسی عصاره با روش فولین سیوکالتو حاکی از وجود 27/15% ترکیبات فنولیک در عصاره بود که 12/7±07/61 میلی گرم نسبت به گالیک اسید می باشد. ارزیابی عصاره از نظر فعالیت آنتی اکسیدانتی حاکی از خاصیت آنتی اکسیدانتی بالای تانن ها نسبت به آسکوربیک اسید در غلظت های کمتر از ppm 100 است اما این خاصیت در غلظت های بالاتر، قابل مقایسه با آسکوربیک اسید است، پس مصرف دوز پایینی از عصاره میتواند مفید واقع شود. در بررسی خاصیت کی لیت کنندگی لیگاند های مختلف برای یون آهن (iii)، لیگاند مازو نسبت به دفروکسامین در غلظت های کم یون آهن(iii) کارایی بهتری نشان می دهد اما در غلظت های بالای یون آهن (iii)، دفروکسامین به دلیل تشکیل کمپلکس با استوکیومتری بالاتر(1:6)، بهتر از عصاره مازو عمل می کند.