این مطالعه به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف لسیتین تخم مرغ در غذا بر شاخص های رشد، تغذیه ای و برخی لیپوپروتئین ها در ماهیان جوان بنی (mesopotamichthys sharpeyi) انجام گرفت. ماهی ها با میانگین وزن اولیه 17/0± 1/3 گرم با غذاهای آزمایشی که دارای انرژی و پروتئین یکسان و مقادیر مختلف لسیتین شامل صفر، 2، 4 و 6?، در چهار تیمار آزمایشی که هر یک دارای سه تکرار بودند به مدت 8 هفته تغذیه و مورد آزمایش قرار گرفتند. بچه ماهیان 3 وعده در روز در ساعات 9 و 13 و 17 تا حد سیری غذا دهی شدند. در انتهای دوره آزمایش میانگین وزن نهایی ماهیان در تیمار 6? لسیتین به طور معنی داری به 42/0± 49/11 گرم رسید. این مطالعه نشان داد که به کارگیری لسیتین تا 6? در جیره این ماهی باعث افزایش شاخص های رشد می گردد (05/0p<). دیگر شاخص های رشد مانند، درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمارهای 4 و 6? به طور معنی داری (05/0p<) نسبت به گروه شاهد بالاتر بود. همچنین شاخص های وضعیت، شاخص کبدی و شاخص احشایی در تیمار 6? دارای تفاوت معناداری (05/0p<) با تیمارهای دیگر بود، بالاترین مقادیر ضریب چاقی و همین طور فاکتورهای تغذیه ای مانند کل غذای دریافتی، کارایی غذا، کارایی پروتئین و کل پروتئین دریافتی در تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی 4 و 6? لسیتین مشاهده و ثبت شد و در خصوص ضریب تبدیل غذایی کمترین مقدار (05/0p<) در تیمار 4 و 6 درصد لسیتین مشاهده شد. میزان لیپوپروتئین های سرم، لیپوپروتئین های کم چگال (ldl) و لیپوپروتئین های پرچگال ((hdl نیز در بچه ماهیان آزمایشی تحت تأثیر جیره های مورد نظر قرار گرفتند. با افزایش لسیتین در جیره های غذایی، میزان ldl و hdl به طور معنی داری (05/0p<) بین تیمارهای آزمایشی افزایش یافت و بیش ترین میزان این شاخص ها در تیمار 6? و کمترین آن ها مربوط به گروه شاهد بود. مطالعه حاضر نشان داد که به کارگیری مقادیر 4? لسیتین در جیره ماهیان جوان بنی می تواند سبب بهبود شاخص های رشد، تغذیه ای و مورفومتریک و میزان لیپوپروتئین ها ldl و hdl در این گونه گردد.

چکیده ندارد.