زمینه: از آنجایی که عدم توجه به شناخت عوامل موثر بر سنجش میزان آمادگی سازمان در به اجرا درآوردن بازمهندسی فرآیندها موجب شکست پروژه های بازمهندسی، اتلاف هزینه و زمان خواهد شد، در نتیجه ضرورت دارد که به منظور بهبود وضعیت و بسترسازی مناسب برای به اجرا درآوردن پروژه های بازمهندسی، به شناخت شاخص ها، متغیرها و عوامل موثر بر سنجش میزان آمادگی سازمان برای اجرای بازمهندسی فرایندها که از اهمیت بسیاری برخوردار است، اقدام شود. هدف: هدف از این پژوهش، شناسایی و تعیین اهمیت عوامل موثر بر آمادگی سازمان برای اجرای بازمهندسی فرآیند، و سپس ارایه روشی به منظور سنجش میزان آمادگی سازمان برای پیاده سازی بازمهندسی فرآیند می باشد. روش‏شناسی: در چارچوب پیشنهاد شده، عوامل موثر بر آمادگی سازمان برای اجرای بازمهندسی به 7 عامل اصلی تقسیم شده و برای شناسایی عوامل فرعی مرتبط با هر عامل از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده می شود؛ سپس اعتبار مدل با تحلیل عاملی تاییدی اندازه گیری، و در ادامه اهمیت هر یک از عوامل شناسایی شده با استفاده از روش ترکیبی دیمتل فازی گروهی و فرآیند تحلیل شبکه ای محاسبه می شود و برای هر عامل یک امتیاز پایه بدست می آید. در نهایت آمادگی یک سازمان به عنوان نمونه برای اجرای بازمهندسی فرآیند با توجه به امتیازات بدست آمده مورد سنجش قرار می گیرد. یافته‏ها: هفت عامل اصلی تاثیرگذار بر آمادگی سازمان ها به منظور اجرای بازمهندسی فرآیند عبارتند از: «عوامل استراتژیک، مدیریت پروژه، فناوری اطلاعات، مدیریت ارشد، عوامل فرهنگی، عوامل روش شناختی، و تغییر در سیستم های مدیریتی». این عوامل خود به 17 عامل فرعی با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی تقسیم شدند. نتایج پژوهش نشان داد، عوامل مربوط به مدیریت ارشد همچون «تعهد و رهبری، دانش و درایت، و ارتباطات باز» به ترتیب بالاترین وزن را در آمادگی سازمان برای اجرای بازمهندسی فرآیند دارند. نتیجه‏گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد، عوامل مربوط به مدیریت ارشد و تغییر در سیستم های مدیریتی، برای اجرای بازمهندسی در شرکت های ایرانی بیشترین اهمیت را داشته و بایسته است که شرکت ها پیش از اقدام به اجرای بازمهندسی فرآیندها، توجه بیشتری به این عوامل داشته باشند.