در سال های اخیر، با توجه به تحولات سریع علمی و فنی و به تبع آن دگدگونی در ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهرها و مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت نوسازی و بهسازی شهری دو چندان نشده است. متاسفانه پروژه های نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهر تهران نتوانسته اند هدف نوسازی و بهسازی را تحقق ببخشند. لذا در این پایان نامه سعی شده است با بهره گیری از تکنیک های مدیریت ریسک، منابع بروز ریسک در پروژه های نوسازی و بهسازی شهر تهران را مورد شناسایی قرار داده شود و در انتها راهکارهایی را به منظور پاسخگویی منابع اصلی ریسک منفی پیشنهاد شود.جهت شناسایی منابع بروز ریسک در پروژه های نوسازی و بهسازی شهر تهران، پروژه های نوسازی و بهسازی در کشورهای پیشگام و همچنین نظرات نظریه پردازان مطرح در این زمینه و همچنین نتایج کنفرانس ها و بیانیه های مهم جهانی از یکسو و از سوی دیگر تاریخچه نوسازی و بهسازی در ایران و پروژه های نوسازی و بهسازی انجام گرفته در ایران، مورد بررسی قرار گرفتند و از مقایسه آن ها منابع بروز ریسک منفی در پروژه های نوسازی و بهسازی شهر تهران شناسایی شدند و سپس با انجام دو مرحله نظر سنجی اولویت بندی منابع ریسک با ریسک بالا تعیین شدند.