ژرژ پرک و انی ارنو جزو نویسندگان معاصر فرانسه به شمار می آیند که آثارشان ار جنبه ی اجتماعی قابل توجهی برخوردار است. انی ارنو که کار خود را با نوشتن رمان های اتوبیوگرافی اغاز می کند با نوشتن کتاب جایگاه شیوه ی نوین نوشتاری به وجود می آورد که در آن نگاه اجتماعی نقش مهمی را ایفا می کند. در واقع او می خواهد از خلال داستان های خویش که به ترسیم کننده ی سیر اجتماعی او است، عناصز تحلیل اجتماعی را ارائه دهد و این امر در سه اثر او با عنوان های جایگاه، یک زن و شرم کاملا آشکار است. و اما در مورد ژرژ ّپرک، هر چند که در سیر آثار ادبی او نشانه های اجتماعی کاملا محسوس است ولی کتاب اشیائ او تنها اثر شناخته شده ی او به عنوان اثر اجتماعی است. بدین ترتیب ژرژ پرک و انی ارنو که که به دوره های متفاوت ادبی تعلق دارند، چه نگاهی را به سوی جامعه ی زمان خویش دارند؟ چگونه تاثیر نگاه اجتماعی در شیوه ی نگارش آثار این دو نویسنده خودنمایی می کند؟ آیا نگاه اجتماعی به یک شیوه در نوشتار آن ها پدیدار می شود؟ آیا نگاه اجتماعی به یک نسبت در این آثار ذکر شده به چشم می خورد؟ در این پایان نامه به منظور پرده برداری از جنبه های اجتماعی آثار فوق الذکر از جهتی پیشنهاد می شود تا تحلیل اجتماعی بر روی این آثار صورت گیرد و از جهتی دیگر این امر بدون مطالعه ی ساختار نوشتاری این آثار میسر نخواهد بود. در نتیجه به منظور برآورد کردن میزان جنبه اجتماعی آثار این دو نویسنده بخش اول به تعریف برخی مفاهیم اجتماعی اختصاص داده شده است. سپس در بخش دوم هدف بر آن است تا نشانه های فردی گرایی و جمعی گرایی را در نوشتار ژرژ پرک و انی ارنو بر شماریم. و در بخش نهایی قصد داریم نشان دهیم چگونه ژرژ پرک و انی ارنو نگاه اجتماعی را به خدمت نوشتار در می آورند.