در این پایان نامه تصفیه فاضلاب پالایشگاه تبریز به مدت 71 روز با بیوراکتور غشایی (mbr) مستغرق در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده است. حجم مفید بیوراکتور این واحد 6 لیتر و غشای نامتقارن مورد استفاده، تخت و از جنس پلی وینیلیدین فلوراید با اندازه روزنه اسمی 0.4 میکرون بوده است. در این مدت میزان حذف cod، nh4+، po4-3 در توده بیولوژیکی (mlss) با غلظت های 200 ±6500 و 200±8500 میلی گرم بر لیتر و در زمان های ماند هیدرولیکی (hrt) 24، 16، 14 و 12 ساعت به ترتیب با فلاکس های 3.98، 5.97، 6.83 و 7.96 لیتر بر متر مربع در ساعت مورد مطالعه قرار گرفته است. در این مطالعه حداکثر حذف cod در mlss و hrt به ترتیب، 200 ±8500 میلی گرم بر لیتر و 24 ساعت برابر 96 درصد حاصل شده است. در طول مدت مطالعه علاوه بر موارد ذکر شده، bod5 فاضلاب تصفیه شده و ورودی به بیوراکتور و کدورت و ph فاضلاب تصفیه شده نیز مورد بررسی قرار گرفته که: غلظت bod5 و کدورت در خروجی واحد به ترتیب، حداکثر 5 میلی گرم بر لیتر و ntu1بوده است. در تمام مراحل شمار و فعالیت پروتوزوآهای موجود در فاضلاب ورودی و توده زیستی موجود در بیوراکتور به طور مرتب با استفاده از یک میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به مشاهدات، تعداد پروتوزوآها در hrt24 ساعت زیاد بوده و با کاهش mlss و hrt، تعداد و فعالیت آن ها کاهش یافت. با رسیدن به hrt، 14 ساعت پروتوزوآها دچار شوک و کم تحرکی شده و در طی چند روز بعدی تعدادی از آن ها از بین رفتند. این مشاهدات در hrt 12 ساعت به صورت شدیدتر مشاهده شد، به طوری که تعداد بسیار زیادی از آن‏ها از بین رفته بودند. علت اصلی آن به نیتروژن، و وجود ترکیباتی که قابل تجزیه به وسیله میکروارگانیسم‏ها نبوده و سمیت و بار آلی بالا در فاضلاب پالایشگاه نسبت داده شده است. در طول این مدت یک مرتبه و به مدت 24 ساعت، به عنوان یک مرحله، غشاء به دلیل گرفتگی، با روش‏های فیزیکی (شست و شوی معکوس همراه با هوا) و شیمیایی (با استفاده از هیپوکلریت سدیم 5 درصد) تمیز شده است.