اثرات آگونیستها و آنتاگونیستهای آدرنوسپتور روی هیپوترمیای ایجاد شده توسط ایمی پرامین در موش سوری مورد مطالعه قرار گرفته است . تزریق داخل صفاقی ایمی پرامین (10-40 mg/kg)، آگونیست a2 آدرنوسپتور، کلونیدین (0/05-0/1 mg/kg)، آگونیست a1 آدرنوسپتور، فنیل افرین (6 mg/kg) و آنتاگونیست a1 آدرنوسپتور، پرازوسین (1-4 mg/kg) باعث هیپوترمیا می شود اما آنتاگونیست a2 آدرنوسپتور، یوهمبین (1-4 mg/kg) باعث هیپوترمیا می شود اما آنتاگونیست a2 آدرنوسپتور، یوهمبین (1-4 mg/kg) باعث هیپوترمیا نمی شود. پاسخ هیپوترمیک القا شده بوسیله ایمی پرامین (10-30 mg/kg) بوسیله کلونیدین (0/05-0/1 mg/kg) یا فنیل افرین (2-6 mg/kg) تغییری نمی کند. پاسخ ایمی پرامین (10-30 mg/kg) بوسیله یوهمبین (2 mg/kg) کاهش می یابد و بوسیله پرازوسین (1 mg/kg) تقویت می شود. اثر هیپوترمیک کلونیدین (0/1 mg/kg) یا ایمی پرامین (20 mg/kg) همچنین بوسیله دوزهای مختلف یوهمبین (1-4 mg/kg) کاهش می یابد. هیپوترمیای ایجاد شده بوسیله دوزهای مختلف پرازوسین (1-4 mg/kg) بوسیله یوهمبین (2 mg/kg) یا بوسیله دوز کم ایمی پرامین (10 mg/kg) تغییر نمی کند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که مکانیسم های -a2 آدرنوسپتوری ممکن است که در اثر هیپوترمیک ایمی پرامین دخیل باشد.