درادیان ابراهیمی انسان دارای دوبعدروح وجسم است. دراوستاوجودانسان ازپنج عنصرترکیب یافته است که هریک ازاین عناصرماموروموکل انجام اموری خاص ازامورمادی ومعنوی انسان می باشد. این گوهرهاپس ازگسستن پیوندجان وتن باقی مانده ودرجهان مینویی برابرقانون پروردگاری مسیرتکامل خودرادنبال کرده ودرعوالم دیگربدون قیدزمان ومکان -باکسب تجارب جدیدوتحصیل کمالات معنوی زندگی خودراادامه می دهد. دردیدگاه اوستایی انسان درنبردبابدی کمک کارویاوراهوراست وانسانی که دراین نبردپیروزمندترگرددگرامی تراست. اخلاق وتربیت انسان درمتن آیین اوستایی همچنان جایگاهش رادراوج حفظ کرده است. قانون مندبودن انسان زیرمجموعه ی اخلاق انسان است. انسانی که صادقانه درمسیرزندگی -درمعیت اچلاق قدم میزندآسان تربه سرمنزل مقصودمیرسد. درنهایت پس ازسپری کردن دوران عمردرجهان مادی بامرگ به سرای ?خرت می رود. ودرپل چینودبه تحویل گزارش اعمالش پرداخته ودرپایان دربهشت یادوزخ منزل میگزیند. انسان آرمانی خداپرست است وپرستش وی عاشقانه است که خدارادرذهنش ازلی وابدی معرفی میکند.