کارآفرینی اجتماعی به معنای انجام فعالیتی نوآورانه و خلق کننده ارزش اجتماعی است که می تواند در بخش های غیرانتفاعی و تجاری صورت پذیرد. تحقیق حاضر با عنوان «اولویت بندی عوامل موثر بر کارآفرینی اجتماعی در ایران از دیدگاه فعالان اجتماعی» در پی آن بوده است تا زمینه را برای توجه مدیران و بنیانگذاران کسب و کارهای اجتماعی، به این عوامل مهیاکند.باتوجه به اینکه امروزه کارآفرینی اجتماعی به عنوان راه کاری موثر و پایدار در راه توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها شناخته می شود و هر روزه توجه بخش های گسترده تری از جامعه را به خود جلب می نماید، توجه به این مفهوم در فضای کشور ایران نیز ضرورت دارد. این تحقیق که بر مبنای مدل مفهومی آستین صورت گرفته است، با طرح دو سئوال در پی بررسی نگرش فعالان اجتماعی نسبت به عوامل عوامل موثر در توسعه کارآفرینی اجتماعی در ایران و نیز اولویت بندی این عوامل بوده است. جامعه آماری تحقیق 108 نفر از فعالان اجتماعی شامل مدیران یا بنیانگذاران، کارمندان، داوطلبان و حامیان فعال در کسب و کارهای اجتماعی در بخش های انتفاعی و غیرانتفاعی بوده اند. پرسشنامه افزار اصلی تحقیق بوده و در تجزیه و تحلیل نتایج، به ترتیب از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای سنجش نرمال بودن داده ها، آزمون میانگین برای سنجش موثر بودن متغیرها و در نهایت آزمون فریدمن برای اولویت بندی نتایج حاصله از پرسشنامه استفاده شده است. بر اساس نتایج این تحقیق، هر پنج عامل معرفی شده در مدل مفهومی، در توسعه کارآفرینی اجتماعی در ایران بسیار حائز اهمیت تشخیص داده شدند و اولویت آن ها به ترتیب عبارت است از: افراد، ماموریت، عوامل زمینه ای، فرصت و سرمایه در حوزه افراد، نتایج نشان می دهد که کارمندان فعال در کسب و کارهای اجتماعی مهمترین نقش را ایفا می کنند. و در مورد ویژگی های شخصیتی کارآفرین اجتماعی، عواملی چون قدرت تصمیم گیری و انگیزه اولیه اهمیت بیشتری از رویاپردازی و داشتن چشم انداز بلند مدت دارا هستند. در حوزه ماموریت، ملموس و عینی بودن ماموریت اجتماعی سازمان برای کلیه ذی نفعان داای اهمیت بالایی بوده است. در حوزه عوامل زمینه ای، فعالین اجتماعی به اهمیت برخی متغیرها از جمله ثبات سیاسی، شکاف بین نسلی و وضعیت جغرافیایی کشور اشاره کرده اند که بر متغیرهای اولیه افزوده شد. در حوزه سرمایه نیز درآمدزایی و پویایی مالی کسب و کار اجتماعی بسیار حائز اهمست تشخیص داده شده است.