فرسایش آبی به عنوان یکی از مهمترین عوامل تخریب اراضی در مناطق مختلف دنیا شناخته شده است و حدود 1093 میلیون هکتار از اراضی جهان در اثر فرسایش آبی تخریب شده است (سابرامانیام و چیناپا 2002). شدت فرسایش آبی در کشورهای در حال توسعه آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی بین 30 تا 40 تن در هکتار در سال، و در کشورهای توسعه یافته آمریکا و اروپا بین 7 تا 13 تن در هکتار در سال است (پیمنتل و همکاران 1995) که شاهویی (1368) از روی نقشه فرسایش آبی با مقیاس 1:5.000.000 ایران که توسط fao تهیه شده است، درصد مساحت واحدهای مختلف را تفکیک نموده و میزان متوسط فرسایش کشور را بین 6 تا 30 تن در هکتار در سال محاسبه کرده است. یکی از فاکتورهای مهم در مدلهای برآورد فرسایش و رسوب، فرسایش پذیری خاک می باشد که به حساسیت خاک در مقابل عوامل فرساینده و کنده شدن و انتقال ذرات آن گفته می شود که توسط عوامل مختلف از قبیل بافت، ساختمان، میزان مواد آلی و نفوذپذیری خاک کنترل می شود (ویشمایر و اسمیت 1978). در راستای تخمین دقیق تر فرسایش خاک محققان تلاش کرده اند که دریابند میزان فرسایش خاک با کدامیک از خصوصیات خاک همبستگی بالایی دارد.