زمینه: در تمرینات پلایومتریک حرکات شبیه سازی شده با مهارت های اصلی ورزش مورد نظر با هدف افزایش توان بازیکن بکار برده می شوند. هدف این مطالعه، اثر سنجی 8 هفته تمرین پلایومتریک با و بدون مانع کوتاه بر ارتفاع پرش و کیفیت مهارت های اسپک و سرویس والیبالیست های دختر ماهر بود. روش شناسی: به روش تصادفی جفت شده، 20 والیبالیست زن ماهر 14 تا 27 ساله در دو گروه تمرینی با و بدون مانع قرار گرفتند. برنامه تمرینی دو گروه مشابه و شامل سه جلسه تمرین 5/1 ساعته در هفته برای 8 هفته بود. در هر جلسه تمرینی، 30 دقیقه از وقت به تمرینات پلایومتریک اختصاص می یافت. گروه با مانع این تمرینات را با استفاده از یک مانع (3 در 3 در 60 سانتیمتری) مقوایی توپر انجام می دادند. وجود مانع موجب می شدکه انجام پیش پرش اجباری شده و پرش در محل دقیق تری صورت پذیرد. میزان کوفتگی عضلانی تأخیری و تقلای آزمودنی ها توسط مقیاس های تخصصی هفته-ای یک بار اندازه گیری شد تا اطمینان حاصل شود که فشار تمرینات دو گروه مطالعه همسان است. میزان پرش توسط آزمون پرش سارجنت اصلاح شده و کیفیت مهارت اسپک و سرویس با آزمون های تخصصی در دو مرحله پیش و پس از دوره ی تمرین اندازه گیری شد. تحلیل آماری از طریق تحلیل واریانس برای داده های مکرر انجام شد. یافته ها: در سه آزمون پرش عمودی، مهارت اسپک، و مهارت سرویس تفاوت بین گروهی و تعاملی گروه ها غیر معنادار بود (05/0 ? p). این به معنای همسانی دو گروه تجربی و شاهد از ابتدا تا انتهای تحقیق است. به هرحال، تفاوت های درون گروهی هر سه آزمون مهارتی معنادار و به معنای پیشرفت معنادار دو گروه بود. در پرش عمودی، گروه با مانع 9/2 و گروه بدون مانع 9/1 سانتیمتر پیشرفت نمود (006/0=p و 66/9=(18و1)f). در انواع اسپک، گروه با مانع حدود 40% و گروه بدون مانع حدود 22% پیشرفت نمود (032/0?p و 41/5?(18و1)f). در مهارت سرویس، گروه با مانع 47% و گروه بدون مانع 31% پیشرفت نمود (000/0=p و 96/27=(18و1)f). در طول 8 هفته تمرین، هر دو گروه از حیث تقلا مشابه بودند و تقلایی در حدنسبتاً سخت انجام داده بودند. هیچ یک از مقایسه های بین گروهی، درون گروهی، و تعاملی برای عامل تقلا معنادار نبود (05/0 ? p). از حیث کوفتگی، دو گروه در طول 8 هفته تمرین حداقل کوفتگی ممکن را داشتند. برای این عامل، فقط مقایسه درون گروهی معنادار بود (006/0=p و 66/9=(18و1)f) و نشان می داد که در طول تمرینات کوفتگی هر دو گروه کاهش معناداری داشته است. بحث و نتیجه گیری: غیر معنادار بودن تفاوت های بین گروهی و تعاملی دو گروه نشان از موفقیت محقق در معادل سازی دو گروه شاهد و تجربی در ابتدای تحقیق دارد. بالا بودن سطح تقلا و پایین بودن سطح کوفتگی نیز دلالت بر موفقیت محقق در تنظیم بار جلسات تمرینی دارد. نتایج نشان داد که، در هر سه عامل مهارتی، هر دو گروه پیشرفت معنادار داشتند. بنابراین، هر دو سبک تمرینی برای مربیان قابل توصیه است. در هر سه عامل مهارتی اندازه گیری شده، گروه تمرین با مانع پیشرفت بیشتری داشت، ولی این تعامل در سطح 50/0 معنادار نبود. بنابراین، هنوز نمی توان با قاطعیت گفت که استفاده از مانع کم ارتفاع مطلوب تر است. افزایش حجم نمونه و یا حجم و دوره تمرینی در مطالعات بعدی ممکن است صحت و سقم این مدعا را بهتر نشان دهد. واژه های کلیدی: والیبال، پیش پرش، عملکرد ورزشی، کوفتگی عضلانی تأخیری، تقلای درک شده.

ندول های ریه ممکن است که دلالت بر سرطان ریه داشته باشند. پرتونگاری مقطعی کامپیوتری، دقیق ترین نوع تصویربرداری برای شناسایی ندول می باشد. توسعه یک سیستم تشخیص سرطان ریه به کمک کامپیوتر، از اهمیت درمانی بالایی در امر تشخیص و درمان زود هنگام سرطان ریه به منظور افزایش شانس بقای بیماران برخوردار است. رویکردهای موجود در شناسایی ندول به دو دسته کلی مبتنی بر چگالی و مبتنی بر مدل تقسیم می شوند. معمولاً روش های مبتنی بر چگالی خطای مثبت بالایی داشته و وابسته به شرایط تصویربرداری می باشند. سیستم پیشنهاد شده رویکردی مبتنی بر مدل و مابین روش های دوبعدی و سه بعدی است که به شناسایی انواع ندول های ریه می پردازد. سیستم اشاره شده شامل 5 مرحله اصلی است: مرحله اول استخراج ریه ها از قفسه سینه و قطعه بندی ساختار داخلی ریه ها با استفاده از روش آستانه گذاری و برچسب گذاری مولفه های متصل است، مرحله دوم به حذف اشیای لوله ای شکل مانند رگ ها می پردازد، در مرحله سوم شناسایی ندول های کاندید با الگوریتم شناسایی حرکت جریان نوری در 3 اسلایس پشت سرهم را خواهیم داشت. مرحله چهارم، شامل بریدن ندول های کاندید در هر تصویر و استخراج ویژگی های الگوهای باینری محلی که نوعی ویژگی بافتی محسوب می شود، در 3 صفحه عمود بر هم در 8 دنباله از اسلایس های متوالی است. در نهایت مرحله پنجم کاهش خطای مثبت با استفاده از الگوریتم مدل مخفی مارکوف از طریق ایجاد 11 مدل متفاوت به منظور آموزش 11 کلاس از 65 دنباله ندول های جمع آوری شده از پایگاه داده lidc است. برای آزمایش سیستم، ما از مجموعه داده های جمع آوری شده از 10 بیمار شامل بیش از 2000 اسلایس از 120 ندول مختلف، استفاده شده است. سیستم ارائه شده حساسیت 98.87 % با میزان خطای مثبت 1.9 در هر اسلایس را نتیجه می دهد. این نتایج دلالت بر این دارد که روش پیشنهادی نتایج قابل مقایسه ای با توجه به نظر فرد خبره دارد و کارایی تشخیص قابل رضایت می باشد.

هر انسانی حق بهره مندی از حقوق را دارا می باشد مگر اینکه قانونگذار بر سر راه این استحقاق، استثنایی وضع نموده باشد. با شکل گیری نهاد خانواده و قرار گرفتن انسان در جایگاه زوج یا زوجه، پدر یا مادر و هم چنین اولاد، برای او حقوق ویژه ای اعم از مالی و غیر مالی متصور خواهد بود. علاوه بر این در رابطه ی بین هر یک از اعضای خانواده با یکدیگر نیز، برخی از این حقوق اختصاصی هستند و برخی دیگر ذی حقان مشترک دارند. در هر حال بررسی قابلیت اسقاط حقوق مالی نشان می دهد که غالب حقوق مالی قابل اسقاط هستند. در عین حال این موضوع استثناء پذیر بوده و برخی از حقوق مالی در عرصه ی خانواده بر اساس فلسفه ی تشریع شارع و مصالح مقنن، از قابلیت اسقاط برخوردار نبوده و در حیطه ی قواعد آمره قرار گرفته اند، لذا اسقاط آنها اثر حقوقی ندارد. حقوق غیر مالی متعددی نیز در گستره ی نهاد خانواده وجود دارند که غالباً بر مبنای همان مصالح خاص مورد التفات شارع و قانونگذار در جهت ثبات و استحکام خانواده، در زمره ی احکام قرار گرفته و به رغم اطلاق حق بر آنها، قابلیت اسقاط نداشته و لذا توافق بر خلاف آنها نافذ نیست. ولی در میان این حقوق نیز مواردی به چشم می خورد که از شمول قواعد آمره ی قانونگذار خارج شده اند و اسقاط آنها قابل پذیرش است.

شعر و ادبیات یکی از ذخایر غنی فرهنگ ایرانیان به شمار می آید و منشاء هویت وبقای ملت است. تاکید بر اهمیت ارزش والا و حفظ و اشاعه آن به عنوان میراث فرهنگی لازم و ضروری است. از این رو خلق مکانی با هدف شناساندن بزرگان شعر و ادب و آثار آنان و بزرگداشت نام و یادشان نیاز است و ایجاد فضایی شاعرانه در برانگیختن احساس و قوه خیال در صاحبان ذوق و دوستداران هنر، دارای ضرورت است. از آنجا که یافتن خاستگاه طراحی یا ایده ی طرح، مهمترین عامل در شروع طراحی است به جاست که نقطه ی شروع یا ایده، ریشه در مفاهیم و مضامین فرهنگی داشته باشد و یکی از بهترین صنایع فرهنگی هر ملت، شعر و ادبیات آن است که گویای اندیشه و تفکر اصیل آن مردم است. همان طور که شعر ، کوشش شاعر است تا درک او را از انسان و طبیعت در قالب کلام و سخن به نمایش گذارد، معماری نیز حاصل تلاش معمار در جهت خلق فضایی بر پایه ی همان درک و شناخت است و «خیال» عامل برقراری پیوند میان انسان و طبیعت است که هم در زبان شعر و هم در زبان معماری مشترک است. در این پژوهش سعی بر آن بوده است که ضمن ارائه تعاریفی از شعر و معماری و ارتباط آنها از طریق «صورخیال» کانسبپت اصلی را خلق کنیم ، در اینجا سعی شده است تا روح شاعرانه و جوهره شعر که همان صورخیال است را در کالبد معماری بدمیم و صورخیال خود معماری را دریابیم .وقتی با عینک شعری در قلب معماری بنگریم ، خواهیم دید که شعرها در دولایه معماری ممکن است اتفاق بیفتند ، یکی فضای معماری که عناصر کیفی معماری را شامل می شوند و دیگری رفتارها که به سناریوی حضور انسان ها در داستان معماری بر می گردد . به عبارت دیگر ، صورخیال در معماری در دو بعد « شعر فضا » و « شعر رفتار انسان » قابل بررسی خواهند بود . بنابر این برای ایده پردازی به بررسی صور خیال در این دو لایه اهتمام ورزیدیم . به منظور مکان یابی طراحی «خانه ادبیات ایران»، سایت مجاور آرامگاه ظهیر الدوله که مدفن جمعی از شاعران بلند پایه ی این مرزوبوم است انتخاب شده و سپس با پرداختن به موضوع ، با رویکردی شاعرانه و بوطیقایی ، سعی در پیمایش نسبتا فراگیری شده است . به طور خلاصه، گفتارهای این مسیر به قرار زیر است: نخستین گام معرفی این پروژه ، به بیان انگیزه های گرایش به موضوع می پردازد. در گام بعد، مهمترین رکن پیمایش کتابخانه ای پروژه که همان موضوع شاعرانگی و آفرینشگری است، مورد بررسی قرار می گیرد. نمود آن در معماری و نحوه تجلی آن ، موضوع گفتار سوم و چهارم است. سپس در گفتار پنجم به تحلیل سایت برگزیده خواهیم پرداخت. گفتار ششم، سعی در معرفی نمونه های موردی مشابه به لحاظ عملکردی و چه به لحاظ ساختار تشکیلاتی چنین خانه های ادبی در ایران و جهان دارد. درگفتار هفتم به تبیین برنامه ریزی محتوایی پروژه و نیز برنامه ریزی فیزیکی طرح پرداخته شده است. آخرین گفتار رساله نیز به معرفی ایده ها و کانسپت های طراحی، و در نهایت طرح پیشنهادی که سادگی و خلوص مهمترین و اصلی ترین ویژگی آن است ، خواهیم پرداخت.

موفقیت و کیفیت مطالعات، از یک طرف مربوط به دقت در تهیه طرح تحقیق و تنظیم طرح نظری و انتخاب متغیرهای مناسب می باشد و از طرف دیگر به چگونگی شیوه ها، روش ها و ابزار مورد استفاده برای کسب داده ها درباره متغیرها بستگی دارد. از اینرو، متخصصین و برنامه ریزان شهری طرح های راهبردی و استراتژِیک را به عنوان راهکار توسعه مطلوب جوامع شهری ارائه نمودند. هدف پژوهش حاضر، تحلیل جایگاه برنامه ریزی استراتژیک فضایی در رشد هوشمند شهر زابل است. روش گردآوری داده های پژوهش حاضر مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی است. در نهایت بررسی های میدانی از طریق مشاهده، بحث و پرسش نامه انجام شد و داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزارهای متفاوت آماری و جغرافیایی مورد تحلیل قرار گرفت. همچنین برای سنجش میزان روایی و پایایی تحقیق، در دو سطح پرسش نامه هایی (شهروندان و نخبگان شهری) تهیه و بین افراد مورد مطالعه توزیع شد. در بخش نخبگان شهری، تعداد 21 پرسش نامه و در بخش شهروندان تعداد 384 پرسش نامه توزیع شد. نتایج نشان داد که شاخص cs6 (مشارکت مساعی در نواحی مختلف شهری) با کسب میانگین وزنی 4.5، مهمترین نقطه قوت داخلی در زمینه برنامه ریزی استراتژیک فضایی در شهر زابل است. همچنین شاخص های cs1 (4.41)، cs3 (4.12)، es2 (4.2) و ss8 (4.1) در مرتبه بعدی اهمیت قرار دارند. در راستای این مطالب، شاخص های وجود مراکز دانشگاهی (ns9)، نزدیکی به مرزهای بین المللی (es5)، وجود مشاغل سنتی (es6)، مرکز برتر علمی در جنوب شرق ایران (es7) هر کدام با کسب میانگین وزنی 1.1 در صدر کم اهمیت ترین نقاط قوت داخلی جای دارند. در زمینه نقاط ضعف داخلی، شاخص های sw4 (کم توانی عمومی نظام اقتصادی شهر) با کسب میانگین وزنی 4.3 و mw8 (اختصاص بخشی از اراضی شهر به کاربری های غیر مجاز) با امتیاز 4.2 به عنوان مهمترین نقاط ضعف داخلی محاسبه شدند.