با توجه به ضرورت توسعه پایدار باید سیستم حمل و نقلی را طراحی کنیم که با ملاکهای توسعه پایدار هماهنگ تر باشد. خصوصا که حفظ محیط زیست و مقوله منابع طبیعی و انرژی که از ارکان مهم توسعه پایدار هستند، بشدت تحت تاثیر سیستم حمل و نقل شهری قرار دارند. اینجاست که ضرورت و اهمیت پرداختن به سیستمهای حمل و نقل موتوری(پیاده و دوچرخه) خصوصا دوچرخه که برای سفرهای تا 5 کیلومتر می تواند جایگزین اتومبیل شود و بعلاوه در صورت ترکیب با حمل و نقل عمومی تاثیرات مثبت بسیاری را در پی خواهد داشت، روشن می شود. اما برای گسترش دوچرخه سواری در شهرها باید چه کرد؟ مسلما اولین مساله نیاز به یک فرایند عمومی گسترش دوچرخه سواریست که در این فرایند ابتدا موانع موجود شناسایی و بررسی گردد، سپس راهکارهای عبور از موانع و روشهای گسترش دوچرخه سواری ارائه شود. مواردی چون تشویق و تبلیغات ، آموزش ، مقررات و اعمال قانون و از این دست که جای آن در طرحهای موجود خالی است از ارکان این فرایند محسوب می شوند.