سطوح زبانی کودکان عقب مانده ذهنی بطور کامل قابل مقایسه با عملکرد زبانی افراد طبیعی نیست و اجزای مختلف تشکیل دهنده زبان در هر فرد با هم تفاوت بسیاری دارد . بعنوان مثال اختلال در سطح نحو به اندازه اختلال در سطح واژگان بیانی نیست و میزان اختلال در هر سطح با همدیگر تفاوت دارد که این مساله پیمانه ای بودن زبان را مطرح می کند . در این پژوهش زبان بیانی شامل نحو بیانی ، واژگان بیانی و تولید کلمه است و هدف اصلی در پژوهش حاضر بررسی این سه جنبه مهم زبان بیانی و بررسی تفاوت نیمرخ زبان بیانی کودکان سندرم داون با کودکان طبیعی است . در این پژوهش از آزمون رشد زبان استفاده گردید . جمعا 28 نفر بعنوان نمونه شامل 14 کودک دارای سندرم داون و 14 کودک طبیعی انتخاب گردید .روشهای آماری مورد استفاده عبارتند از : آزمون تی ، آزمون تی زوجی ، آزمون ‏‎mann-whitney u‎‏ ، آزمون ‏‎anova‎‏ ،آزمون ‏‎least significant difference‎‏ . پس از آزمون فرضیه های پژوهش توسط روشهای آماری ذکر شده ، نتایج زیر به دست آمد : 1- در کودکان سندرم داون 5 ساله عقلی واژگان بیانی و تولید بهتر از تکمیل دستوری بود و تفاوت معنی داری بین آنها وجود داشت یعنی احتمال دارد که وازگان بیانی ، تولید و نحو بیانی بصورت پیمانه های مجزا و مستقل از هم باشند . 2- نتایج نشان داد که نیمرخ زبان بیانی در کودکان طبیعی 5 ساله بهتر از نیمرخ زبان بیانی در کودکان سندرم داون 5 ساله عقلی بود . 3-در هر گروه ، فعالیت سیستم نحوی مجزا و مستقل از سیستم واجی بود .