لخته های خونی باایجاد سکته قلبی و مغزی ، خیز ریوی و ایسکمی اندامی بهای سنگینی را از لحاظ بهداشتی و مادی بر جوامع تحمیل می کنند. دراین میان استرپتوکیناز ‏‎sk‎‏ که یک فعال کننده پلاسمینوژن مترشحه از استرپتوککهای بتا همولیتیک می باشد با بیش از 30 سال سابقه مصرف بالینی در درمان سکته قلبی ، بیشترین مطالعات مربوط به داروهای فیبرینولیتیک را به خود اختصاص داده است. بازدهی کم تولید و بیماریزایی استرپتوککها دو دلیل عمده گرایش به سمت تولید این پروتئین بصورت نوترکیب می باشد. با توجه به اینکه سویه های مختلف استرپتوکک، استرپتوکینازهایی متفاوت از نظر بیولوژیک و خواص آنتی ژنیک ترشح می کنند، جستجو بدنبال استرپتوکینازی با فعالیت بیشتر و ایمونوژنیسیتی کمتر می تواند موجب دستیابی به دارویی با عملکرد بهتر گردد.