ماهی ها می توانند دوره هایی از محرومیت غذایی یا گرسنگی را در طبیعت و در آبزی پروری تجربه کنند. این مطالعه جهت ارزیابی استراتژی های متابولیکی و اندوکراینی خاص تاس ماهی سیبری acipenser baerii با میانگین وزنی 43/0±32/19 گرم به مدت 80 روز در رو به رو شدن با دوره گرسنگی کوتاه مدت و به دنبال آن غذادهی مجدد انجام گرفت. پس از 10 روز سازگاری با شرایط آزمایشی 18 ماهی به صورت کاملاً تصادفی در هر یک از 12 مخزن مدور فایبرگلاس 500 لیتری توزیع شدند. بچه ماهیان چهار رژیم غذایی متفاوت را تجربه کردند: تیمار شاهد چهار وعده در روز تا حد سیری تغذیه شد، تیمار اول 2 روز گرسنگی و 8 روز غذادهی مجدد، تیمار دوم 4 روز گرسنگی و 16 روز غذادهی مجدد و تیمار سوم 8 روز گرسنگی و 32 روز غذادهی مجدد را تجربه کردند و این سیکل ها تا پایان 80 روز آزمایش ادامه یافت. زیست سنجی از ماهیان در وسط و انتهای دوره آزمایشی صورت گرفت. نمونه های خون در وسط و انتهای دوره آزمایش گرفته شد. تیمارهای آزمایشی در وسط (روز 40) و انتهای آزمایش (روز 80) اختلاف معنی داری (05/0<p) در وزن نشان ندادند، بجز تیمار 2 در پایان آزمایش که اختلاف معنی داری را در وزن با شاهد نشان داد (05/0>p). دوره های گرسنگی کوتاه مدت و غذادهی مجدد اختلاف معنی داری را در مقادیر کورتیزول پلاسما در مقایسه با شاهد نشان نداند (05/0p>). در روز 40 آزمایش مقادیر پلاسمایی تری یدوتیرونین (t3) در هر سه تیمار آزمایشی کمتر از شاهد بود، اما تنها در تیمار 1 این کاهش معنی دار بود (05/0>p). مقادیر پلاسمایی تیروکسین (t4) و گلوکز خون در وسط دوره آزمایش بین تیمارهای گرسنگی و شاهد اختلاف اختلاف معنی داری را نشان نداند (05/0p>). در مقایسه بین دوره های گرسنگی کوتاه مدت و غذادهی مجدد، مقادیر t3 پلاسما و گلوکز خون، هر دو در طی محرومیت غذایی کاهش جزئی و پس از تغذیه مجدد افزایش یافته و تا حدودی مقادیر گروه کنترل بازیابی گردید. مقادیر t4 پلاسما در این آزمایش در بیشتر مقایسات اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0<p). در میانه و انتهای دوره آزمایشی، در مقایسه بین تیمارهای آزمایشی و شاهد اختلاف معنی داری در شاخص کبدی (hsi) و شاخص (dsi) دستگاه گوارش مشاهده نگردید (05/0<p)، اما هر دوی این شاخص ها در طی دوره های گرسنگی کاهش معنی داری را نشان دادند (05/0>p). نتایج نشان می دهد که مصرف ذخایر انرژی در طی گرسنگی در تاسماهی سیبری acipenser baerii ممکن است بدون دخالت کورتیزول باشد. همچنین، تاسماهی سیبری توان سازگاری متابولیکی با گرسنگی کوتاه مدت را دارد، و بنابراین پس از غذادهی مجدد بیشتر پارامترها تا حدودی به سطوح پیش از گرسنگی برگشتند.

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه عدالت زناشویی بین دوگروه زوجین رضایت مند و دارای تعارض زناشویی بود. عدالت و چهار مولفه آن ( یعنی: عدالت در تقسیم مسئولیت های خانواده، عدالت در تقسیم قدرت، عدالت در احترام به اطرافیان یکدیگر، عدالت در توجه به نیازهای یکدیگر) مورد بررسی قرار گرفت.100زوج(50 رضایت مند،50 دارای تعارض) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به پرسشنامه ی محقق ساخته عدالت زناشویی و پرسشنامه رضایت زناشویی هودسن پاسخ دادند. جنبه های روانسنجی این دو پرسشنامه نیز رضایت بخش بوده است. یافته های اصلی پژوهش نشان داد که در متغیر عدالت و مولفه های آن تفاوت معناداری بین زوجین رضایت مند با زوجین دارای تعارض وجود دارد. علاوه بر آن در متغیر عدالت و همه مولفه های آن به جز مولفه ی توجه به نیازهای یکدیگر، تفاوت معناداری بین زن و مرد یافت شده و زنان ناعدالتی بیشتری را در روابط خود احساس می کنند. در مورد رابطه عدالت و برابری به عنوان دو متغیر پیش بینی کننده عدالت در رابطه یافته ها نشان می دهند که بین این دو متغیر با ضریب 767/. رابطه ی مثبتی یافت شده است. همچنین بین عدالت و رضایت زناشویی نیز با ضریب 36/. ارتباط مثبتی یافت شده است.

در این تحقیق، کارایی فرایند اکسیداسیون پیشرفته بر مبنای لامپ uv یعنی (uv/h2o2) و تعیین شرایط بهینه برای تصفیه پساب آلوده به btex مورد ارزیابی قرار گرفته است. پارامتر میزان تقاضای اکسیژن (cod) به عنوان کمیتی برای تعیین بازدهی سیستم با استفاده از راکتور cod تعیین شده است. تأثیر پارامترهای عملیاتی شامل غلطت اولیه محلول آب اکسیژنه، دما، زمان واکنش، ph، غلظت اولیه btex و ولتاژهای مختلف لامپ uv مورد بررسی قرار گرفته است. نرخ کاهش btex وقتی از محلول h2o2 یا لامپ uv به تنهایی استفاده شده پایین بوده است. نتایج به دست آمده، نشان دهنده بالاترین نرخ کاهش در 30 دقیقه اول زمان واکنش بوده است. شرایط بهینه برای غلظت میانگین و سایر غلظت های btex عبارتست از: 421/0 ، 724/0 ، 11/1 ، 34/1 و 736/1 گرم بر لیتر محلول h2o2، ph اسیدی و استفاده از سه لامپ uv. تحت شرایط بهینه، کاهش cod برای غلظت میانگین آلاینده (mg/l550) و پایین ترین غلظت ( mg/l210) از btex بعد از گذشت 180 دقیقه از زمان واکنش با استفاده از (uv/h2o2) به ترتیب 90 و 98 درصد به دست آمده است.

با توجه به طولانی بودن دوره رسیدگی جنسی در فیل ماهی، این مطالعه با هدف بررسی اثرات غلظت های مختلف فیتواستروژن های جنیستین و اکوال بر برخی شاخص های رشد و تولیدمثلی 54 قطعه فیلماهی ماده 5 ساله پرورشی طی یکسال انجام پذیرفت. فیلماهیان با استفاده از غلظت های 0، 2/0، 4/0، 8/0 و 6/1 گرم جنیستین و اکوال در هر کیلوگرم از جیره های حاوی درصد پروتئین مشابه (45 درصد) و میزان انرژی مشابه (5/19 مگاژول در کیلوگرم) و در حوضچه های بتونی طی یک سال تغذیه شدند. نمونه برداری بافتی و خونی به صورت فصلی صورت گرفت. میانگین وزن و طول فیلماهیان در همه تیمارها در انتهای دوره نسبت به ابتدای دوره آزمایش افزایش یافت. بطوریکه از 3/0±25/13 کیلوگرم به 6/0±26/29 کیلوگرم و از 2/1±3/140 سانتی متر به 3/1±4/163 سانتی متر در انتهای دوره رسید که در وزن دارای اختلاف معنی دار بود (05/0p<). شاخص های رشد از قبیل ضریب رشد (gr)، ضریب رشد ویژه (sgr)، ضریب تبدیل غذایی (fcr)، افزایش وزن بدن (bwi) و ضریب کارایی پروتئین (per) تغییرات معنی داری در تیمارهای مختلف نشان نداد (05/0<p). بیشترین رشد تخمدان (6/64 درصد) در تیمار اکوال با غلظت 4/0 گرم در کیلوگرم مشاهده گردید. برخی شاخص های تولید مثلی از قبیل میانگین قطر اووسیت ها، سطوح تستوسترون (t) و استرادیول (e2) بطور معنی داری در تیمار اکوال با غلظت 4/0 گرم در کیلوگرم در انتهای دوره نسبت به ابتدا افزایش یافت (05/0p<). در حالیکه سطح پروژسترون اختلاف معنی داری در بین غلظت ها نشان نداد (05/0<p). سطوح 17 بتا – استرادیول در برخی از غلظت های جنیستین و اکوال بطور معنی داری در انتهای دوره افزایش یافت و به حداکثر (04/1±6/12 نانوگرم در میلی لیتر) در تیمار اکوال با غلظت 4/0 گرم در کیلوگرم رسید (05/0>p). سطوح برخی شاخص های بیوشیمیایی از قبیل کلسترول، کلسیم و فسفر در غلظت های جنیستین افزایش یافت، در حالیکه در غلظت های اکوال که اثرات استروژنیک قویتری داشتند، در انتهای دوره کاهش یافت. ارتباط معکوسی بین سطوح آلکالین فسفاتاز (alp) و فسفر مشاهده گردید. در مقایسه، تأثیر استروژنیک اکوال نسبت به جنیستین بیشتر بود. بنابراین، با توجه به نتایج حاصل میتوان از اکوال با غلظت مناسب به عنوان یک ماده افزودنی به جیره مولدین فیل ماهی پرورشی به منظور کاهش دوره بلوغ جنسی استفاده کرد. شبکه عصبی مصنوعی مورد استفاده توانست شاخص وزن فیل ماهیان را با دقت 957916945/0 مدلسازی کند. دقت مدلسازی در خصوص شاخص های تولید مثلی از قبیل قطر تخمک معادل 954294652/0 و هورمونهای استرادیول، تستوسترون و پروژسترون به ترتیب معادل 829910724/0، 84762285/0 و 930741517/0، در مورد سطوح فسفر و آلکالین فسفاتاز با دقت بسیار بالایی به ترتیب معادل 996586805/0و 983779492/0 بود. دقت مدلسازی در خصوص سطوح کلسیم معادل 869076698/0 بود. کمترین دقت مدلسازی در خصوص سطوح کلسترول و معادل 76433001/0 بود. بر اساس نتایج حاصل، امکان مدلسازی اثرات فیتواستروژنهای جنیستین و اکوال بر برخی شاخص های رشد و تولید مثلی با دقت بالا وجود دارد.

این تحقیق به منظور تاثیرو مقایسه سطوح مختلف کاروتنوئیدهای آستازانتین و بتاکاروتن برعملکرد فیزیولوژیک تولید مثل ماهی طلایی ازآذرماه 1390 لغایت اردیبهشت 1391 در مجتمع تکثیر و بازسازی ذخایر ماهیان استخوانی شهید انصاری رشت انجام گرفت. به این منظور، شش جیره حاوی کارتنوئیدهای آستازانتین(50a ,100a ,150a) و بتاکاروتن(50b 100,b150b) با مقادیر50 ،100 و 150 میلی گرم درکیلوگرم جیره ازآستازانتین وبتاکاروتن ویک جیره شاهد بدون کارتنوئیدافزودنی تهیه شد. این تحقیق در قالب یک طرح کاملا تصادفی در هفت تیمارو سه تکرار طراحی گردید. به این منظور تعداد 1050 قطعه ماهی مولد بامیانگین وزنی 19/2±21/47 گرم در 21 وان فایبرگلاس توزیع وبا جیرههای تهیه شده به مدت پنج ماه تغذیه شدند. در حین مراحل تغذیه از کبد وتخمدان مولدین نمونهبرداری شد. درپایان اردیبهشت، پس از اطمینان از رسیدگی جنسی، مولدین ماده با نرهای یکسان(تغذیه شده باجیره شاهد) تکثیر شدند. کلیه ویژگی های تکثیر، انکوباسیون و مراحل لاروی تیمارهای مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده وجوداختلاف معنی?داری برای شاخص گنادی مولدین درمرحله سوم رسیدگی جنسی بود ولی میزان هماوری کل، نسبی و کاری مولدین در تیمارهای مختلف، اختلاف معنی داری رانشان نداد. میزان کارتنوئید کل تخمدان در طی مراحل رسیدگی جنسی روند نزولی را نشان داد. نتایج نشان دهنده رابطه معنی داری بین شاخص کبدی وگنادی با میزان کارتنوئیدکل کبد وتخمدان درمرحله سوم و چهارم رسیدگی جنسی بود. درمرحله تکثیر، میانگین درصد لقاح وقطر تخمها در تیمارهای حاوی کارتنوئید، بیشترازتیمارشاهدبود(05/0?p). ضمنا در مرحله انکوباسیون میزان درصد بازماندگی در تیمارهای150a و150b در مراحل مختلف، نسبت به تیمارهای دیگر وتیمارشاهد بالاتر بود(05/0?p). در مرحله پرورش لارو متوسط درصد تخم لقاح یافته ولارو تولید شده به وزن مولدین درتیمار150a نسبت به دیگر تیمارها وتیمارهای آستازانتین نسبت به تیمارهای بتاکاروتن بالاتر بود(05/0?p). متوسط وزن لاروهای تیمار150a درقبل از جذب کیسه زرده وپایان مرحله لاروی، نسبت به تیمار شاهدو تیمارهای دیگر بالاتر بود(05/0?p). درصد بازماندگی لاروها درتیمار150a و150b درپایان مرحله لاروی نسبت به تیمارهای دیگر برتری محسوسی داشت(05/0?p). درفاصله بین لقاح تامرحله گاسترولاسیون، مقدار آستازانتین وبتاکاروتن درتمامی تیمار ها مورد مصرف قرار گرفته و به شدت کاهش یافت. کاهش مقدار بتاکاروتن نسبت به آستازانتین دراین فاصله زمانی کمتربود. میانگین درصد بازماندگی تخم ها درتیمار های حاوی کارتنوئید بالادرانکوباتورهای با تراکم بالا و معمولی اختلاف معنیداری رانشان نداد. نتایج این تحقیق نشان داده که کارتنوئید آستازانتین در بیشترین مقدارخود درجیره توانسته است باعث بهبود خصوصیات تولیدمثلی ماهی طلایی شود.