نتیجه کلی اینکه مدیران مدارس راهنمایی در استفاده از الگوهای تصمیم گیری بیشترین اهمیت را به تصمیم گیری مشارکتی و کمترین اهمیت را به تصمیم گیری فردی می دهند . در ارتباط با متغیرهای تعدیل کننده ( جنسیت ، تحصیلات مدیریت و سابقه ) در مورد الگوی تصمیم گیری فردی تفاوت معنی داری بین مدیران مرد و زن مشاهده گردید . اما در الگوی های دیگر تفاوتی وجود نداشت . اما تحصیلات مدیریت در استفاده از الگوهای تصمیم گیری مشورتی ، مشارکتی و گروهی تاثیر داشت ، یعنی تحصیلات مدیریت باعث شده بود تا مدیران از الگوی های فوق بیشتر در تصمیم گیری هایشان استفاده نمایند . سابقه مدیریت هم در استفاده مدیران از الگوهای مشورتی و گروهی تاثیر داشت یعنی هرچه مدیران از سابقه مدیریت بیشتری برخوردار باشند تمایل بیشتری به استفاده از الگوهای فوق پیدا می نمایند . لذا با توجه به نتایج فوق پیشنهاد گردید اولا به آموزش مدیران توجه بیشتری مبذول گردد برای این منظور ارتباط بین دانشگاهها و آموزش وپرورش ضروری است . ثانیا : واحدهای خاصی برای افزایش مهارت تصمیم گیری مدیران در دروس دانشگاهی و مراکز ضمن خدمت آموزش وپرورش برای مدیران منظور گردد . ثالثا : در انتصاب مدیران به رشته تحصیلی آنها توجه خاصی مبذول گردد . به این معنی که تحصیلات مدیریت و سابقه از ملاکهای انتصاب مدیران محسوب گردد و نهایتا مهارت در تصمیم گیری جزو ملاکهای ارزشیابی مدیران قرارگیرد .