تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر عامل تجانس بین فراگیران ، مربیان و محتوای دروس بر ارتقا کیفیت آموزش ضمن خدمت صورت گرفته است . ارائه مدل در باره ارتقای کیفیت آموزش هر سازمان بدون بررسی و شناخت دقیق اجزا اصلی تشکیل دهنده آن یعنی منابع انسانی ، سخت افزار و نرم افزار و عملکرد آنها بی نتیجه است به همین دلیل از مدل فرایند آموزش استفاده شده است که در این مدل طی مراحل چهارگانه (1) تعیین نیازهای آموزشی (2) تهیه و تنظیم برنامه های آموزشی ( 3 ) اجرای برنامه های آموزشی (4 ) ارزشیابی برنامه های آموزشی به بررسی عوامل موثر بر ارتقا کیفیت آموزش پرداخته شده است . در این تحقیق برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است . از این رو 27 سوال براساس فرضیات تحقیق طراحی گردیده و بین 75 نفر از شرکت کنندگان در دوره های توجیهی ، پایه ای ، میانی ، بانک ملت استان اصفهان توزیع شده است . در مورد تجانس فراگیران نظر پاسخگویان برای تشکیل کلاسها 72 به درصد تجربه کاری و 7/70 درصد به شغل مشابه و 68 درصد به مدرک تحصیلی و 3/61 درصد به رتبه تحصیلی مشابه و 7/54 درصد سطح مدیریتی یکسان در کلاسها به اثبات رسیده است . در مورد مهارتهای مربی و تاثیر آن برروی کیفیت آموزشی پاسخگویان نقش تجربه مربی در ارائه دروس 7/93 درصد و 7/90درصد به روش تدریس مربی و 96 درصد به قدرت بیان تسلط مربی و 88درصد به تخصص علمی مربی اهمیت داده اند . ونظر پاسخگویان در مورد تجانس محتوای دروس در ایجاد بینش صحیح در فراگیران با 84 درصد و در افزایش مهارتها ی شغلی 4/77درصد و در افزایش دانش شغلی 4/81% بر کیفیت آموزش موثر بوده است .