هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی ارزشیابی از تدریس اساتید از دیدگاه اعضای هیأت علمی و دانشجویان دانشگاه های غرب کشور در سال تحصیلی 88-87 می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری این تحقیق، کلیه اساتید رسمی، پیمانی و کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه های کردستان- رازی کرمانشاه و بوعلی همدان بوده است. نمونه گیری به صورت طبقه ای متناسب با حجم بوده که تعداد 257 نفر از اساتید و 600 نفر دانشجو انتخاب شدند. ابزار اندازه-گیری محقق ساخته بود و شامل پرسشنامه های اساتید 37 سوالی و پرسشنامه دانشجویان 25 سوالی بودند، که با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، برای پرسشنامه اساتید ضریب پایایی 88/0 و ضریب پایایی 86/0 برای پرسشنامه دانشجویان به دست آمد. تجزیه و تحلیل آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام گرفت. نتایج نشان داد که: از دیدگاه اکثریت اعضای هیأت علمی ارزشیابی دانشجویان از تدریس اساتید بر بهبود کیفیت تدریس آنان موثر می باشد. همچنین از دیدگاه اکثریت دانشجویان، ارزشیابی دانشجویان از تدریس اساتید بر بهبود کیفیت تدریس اساتید موثر می باشد. آزمون t مستقل و تحلیل واریانس نشان داد که نظرات اعضای هیأت علمی با توجه به جنسیت، مدرک و مرتبه علمی آنان متفاوت است اما از لحاظ متغیرهای نوع استخدام، دانشکده و دانشگاه تفاوت وجود ندارد. از طرف دیگر یافته ها نشان داد که نظرات دانشجویان در خصوص اثربخشی تدریس با توجه به جنسیت، مقطع تحصیلی دانشجویان متفاوت نبوده اما با توجه به دانشکده و دانشگاه تفاوت وجود دارد. آزمون t مستقل نشان داد که بین دیدگاه اساتید و دانشجویان در خصوص اثربخشی ارزشیابی دانشجویان از تدریس اساتید تفاوت معنادار وجود داشته است. - مقدمه انسان به صورت معمول و در طول زندگی با استفاده از عقل و تجارب خود در حال انتخاب و گزینش است و بالطبع در پس هر انتخاب و گزینش نوعی ارزشیابی نهفته است(محمدی و همکاران، 1386). امروزه دانشگاه ها همانند بخش صنعت نیازمندند که از کیفیت نظام اطمینان حاصل کنند و برای دستیابی به آن باید به ارزیابی مستمر بپردازند(بازرگان، 1374). فیگنبوم از پایه گذاران دیدگاه های مدیریت کیفیت، معتقد است که کیفیت آموزشی عاملی کلیدی در رقابت پنهان بین کشورهاست، چرا که کیفیت خدمات در هر کشور بر اساس نحوه تفکر، عمل تصمیم گیری مدیران، معلمان، اقتصاد-دانان، مهندسان و سایر گرو ه های تحصیل کرده اجتماع صورت می گیرد(صالح اولیاء، 1377). مسأله کیفیت همیشه در آموزش عالی مورد توجه بوده اما شدت و قوت آن متفاوت بوده است از دهه 90 به بعد کیفیت از یک حالت حاشیه ای و فرعی به یک مسأله مهم و قابل توجه تبدیل گشته است. هنگامی که از بهبود و تضمین کیفیت بحث می شود در واقع منظور این است که می خواهیم تلاش کنیم تا فعالیت ها در جهت کیفیت قابل قبول و مورد انتظار هدایت شوند. نظام آموزش عالی زمانی دارای کیفیت است که در جهت برطرف نمودن نارسائی های نظام تلاش کند تضمین کیفیت مستلزم شناخت وضعیت موجود و مشخص نمودن وضعیت مطلوب و ایجاد یک نظام کارآمد و موثر ارزشیابی است(محمدی و همکاران، 1384). بنابراین در آموزش می توان کیفیت را حذف خطاها، دوری از اشتباهات، بهبود مستمر فرایندهای یاددهی و یادگیری، توانائی در برآورده کردن نیازهای دانشجویان، اثربخشی و در نهایت تطابق با استانداردها دانست(عزیزی، 1379). به طور کلی کیفیت نظام آموزشی حالت ویژه ای است که در نتیجه یک مجموعه از اقدامات مشخص برای پاسخگوئی به نیازهای اجتماعی مشخصی ایجاد شده است(مختاریان و محمدی، 1387). اگر کیفیت را ترکیبی از کارآیی، اثر بخشی، بهره وری، نوآوری، مسئولیت پذیری در یک محیط در نظر بگیریم، می توان چنین گفت که کیفیت به عنوان اولین اولویت در نظام دانشگاهی مطرح است که در جهت بهبود آن باید کوشش کرد(محمدی و همکاران، 1384). تحقیق حاضر قصد دارد اثربخشی ارزشیابی از تدریس اساتید را از دیدگاه اعضای هیأت علمی و دانشجویان دانشگاه های غرب کشور مورد بررسی قرار دهد.

نبود یا کاهش رغبت به انجام فعالیت های پژوهشی یکی از دغدغه های اصلی دست اندرکاران موسسات آموزش عالی و حرفه ای می باشد.هدف کلی این تحقیق بررسی نگرش دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه کردستان نسبت به تحقیق و ارتباط آن با خودکارآمدی تحقیق است. روش تحقیق بکار رفته در این مطالعه توصیفی بوده و تعداد 260 تن از دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه کردستان به عنوان نمونه تحقیق با استفاده از نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. دو پرسشنامه به عنوان ابزار تحقیق مورد استفاده قرار گرفت: پرسشنامه نگرش به تحقیق وپرسشنامه خودکارآمدی در تحقیق. روایی و پایایی آنها در مطالعه مقدماتی با 35 نفردانشجو به عنوان نمونه، از طریق نظر سنجی با 10 نفر از اعضای هیئت علمی، و تجزیه و تحلیل آماری توسط پژوهشگر تأیید شد. یافته ها نشان داد دانشجویان دختر نگرانی کمتری در زمینه سختی های اجرای تحقیق نسبت به همتایان پسر خود داشتند. همچنین بالاترین نگرش مثبت به تحقیق مربوط به دانشجویان دانشکده علوم پایه بوده و در مقابل دانشجویان دانشکده فنی و مهندسی اعلام احساس اضطراب و دشوار بودن بیشتر اجرای تحقیق را نسبت به سایر دانشکده ها داشته اند. در کل، دانشجویان به سودمندی تحقیق در مشاغل آتی شان به میزان بالایی اعتقاد داشتند و همچنین میزان اضطراب کمی را از خود در زمینه انجام فعالیت های پژوهشی بروز داده اند. دانشجویان پسر نسبت به دختران بیشتر اطمینان داشتند که از مهارت های خودکارآمدی تحقیق برخوردارند.علاوه بر موارد فوق، تحلیل ها نشان داد که دانشجویان دانشکده فنی و مهندسی از اطمینان بالاتری نسبت به سایر دانشجویان دانشکده های دیگر در زمینه مفهوم سازی تحقیق برخورداربودند. مهمترین مهارت هایی که دانشجویان سطح اطمینان بالایی در مورد آن از خود نشان داده اند به ترتیب "ارائه نتایج و اجرای تحقیق" بوده است. در مقابل " وظایف اولیه ومفهوم سازی " به ترتیب سطح پایینی از اطمینان و خودکارآمدی را از دیدگاه دانشجویان به خود اختصاص داده اند. واژه های کلیدی: تحقیق، نگرش، خودکار آمدی، دانشجویان تحصیلات تکمیلی

هدف از این پژوهش بررسی سواد و رفتار محیط زیست دانش آموزان مدارس شهری و روستایی دوره متوسطه شهرستان رشت می باشد. روش انجام پژوهش از نوع توصیفی و جامعه آماری، شامل کلیه دانش آموزان منطقه 2 شهر رشت و بخش لشت نشا در سال تحصیلی 90-89 بود که با استفاده از روش نمونه برداری خوشه ای 310 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار اندازه گیری شامل یک پرسشنامه محقق ساخته بود. برای تضمین روایی صوری و محتوایی پرسشنامه، گویه ها به متخصصان علوم تربیتی ارائه شد و ضریب پایایی این ابزار با استفاده از ظریب آلفای کرونباخ، 75 درصد برآورد گردید. همچنین از روش چک لیست مشاهده برای بررسی میزان رفتار محیط زیست دانش آموزان بهره گرفته شد. نتایج تجزیه تحلیل داده ها حاکی از آن است که میزان سواد و رفتار محیط زیست دانش آموزان شهری و روستایی بالاتر از میانگین است. بین سواد زیست کره و زیست بوم دانش آموزان شهری و روستایی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد بین سواد و رفتار محیط زیست دانش آموزان رابطه وجود ندارد. با استفاده از روش چک لیست مشاهده هم مشخص شد که دانش آموزان در عمل در قبال محیط زیست احساس مسئولیت نمی کنند و دانش آموزان شهری نسبت به دانش آموزان روستایی، رفتار محیط زیستی را بیشتر رعایت می کنند.

یافته های تحقیق نشان داد که مدیران مدارس در زمینه مهارتهای خودتوسعه ای کمتر از حد متوسط اعلام نیاز کردند و بین میزان نیاز مدیران به مهارتهای خود توسعه ای با توجه به عوامل دموگرافیک ( جنسیت ، مقطع تحصیلی ، ناحیه محل خدمت ، سابقه خدمت و رشته تحصیلی )تفاوت معنی دار وجود دارد .به عبارت دیگر مدیران کم سابقه در مهارت ( دانش حرفه ای مرتبط با مدیریت ) ، مدیران زن در خصوص (مهارتهای تحلیلی ) ،مدیران دارای مدرک غیر مدیریتی در زمینه ( مهارتهای یادگیری متعادل ) و مدیران دارای تحصیلات بالا که در مقاطع راهنمائی و متوسطه خدمت می کنند درمورد مهارتهای ( خلاقیت و پیش کنشی )اعلام نیاز بیشتری کرده اند و مدیران ناحیه یک در خصوص شناخت بهتر محیط سازمان و همکاران خود در مقایسه بامدیران ناحیه 2 نیاز بیشتر داشته اند . در مجموع با رتبه بندی نیاز ها ، سطح < مهارتهای ویژه > از لحاظ مدیران به آموزش با میانگین رتبه 63/2 در رتبه اول قرار گرفت و نیز در بین مهارتهای یازده گانه ، مدیران بیشترین نیاز را در خصوص مهارت انعطاف پذیری روانی ( غلبه بر احساسات و عواطف خود )داشته اند.