این رساله در پی ارائه و یافتن ویژگیهای طراحی به مفهوم عام و کلی آن در نگارگری ایران و چین و بررسی و مقایسه و تطبیق این ویژگیها است که در مرحله اول نقش زیربنایی فرهنگ و نظر تطبیقی در مورد آن مطرح می شود. در مرحله بعد فضا به عنوان ظرف اصلی هنر نگارگری در هر دو فرهنگ تصویری مطرح شده و به صورت تطبیقی نقش خلا در هنر چین و فضای خیال در هنر ایران مقایسه می شود. در بخش بعدی ویژگیهای خط، طراحی و حرکت در این دو فرهنگ تصویری بررسی می شود . در بخش آخر طراحی عناصر مهمی چون: طبیعت، انسان، حیوان(اژدها، سیمرغ، اسب) به صورت مصداقهای تصویری هر یک جداگانه مورد بررسی تطبیقی قرار می گیرند.