یک فضاپیما در مسیر پرواز خود چند رژیم جریان مختلف را تجربه می نماید، که محدوده هر یک از این رژیمهای جریان با توجه به ابعاد، ارتفاع پروازی و سرعت فضاپیما تعیین می گردد. در ارتفاعات زیاد بعلت اینکه هر یک از مولکولهای گاز به عنوان ذره ای جدا عمل می نماید. لذا معادلات ناویر-استوکس در این نواحی قابل کاربرد نخواهند بود، بلکه به جای آن از معادلات بولتزمن استفاده می شود.