هویت یابی یکی از مهمترین تکالیف هر نوجوان است و نوجوان با ورود به این دوره بایستی به شناخت یکپارچه و مطمئنی از جهات مختلف در مورد خود دست یابد تا اطمینان هر چه بیشتر به خود و امید به آینده ای روشن پا به دوران برگسالی گذاشته و سلامت روانی او تامین شود. از آنجا که هویت یابی نوجوان علاوه بر تعمق او در دوران خود مستلزم تقابل با محیط اطراف و اطرافیان او نیز هست و از آنجا که مهمترین افراد در جریان زندگی نوجوان ، خانواده و والدین هستند بنابراین می توان به نقش والدین در شکل گیری هویت نوجوان نیز توجه داشت. دراین راستا این پژوهش نیز در نظر دارد تا به مقایسه کیفیت رابطه ولی-فرزندی دانش آموزان دختر دبیرستانی دارای بحران هویت و فاقد بحران هویت بپردازد. سوال و هدف اساسی این پژوهش این است که آیا دو گروه نوجوانان (دختر) دارای بحران هویت و فاقد آن تفاوتی در زمینه کیفیت رابطه خود با والدینشان دارند؟