تحقیق حاضر روند نابرابری درآمد(هزینه) در ایران (به تفکیک مناطق شهری و روستایی) را با استفاده از ریزداده های مرکز آمار ایران بین سالهای 1380-1375 مورد بررسی قرار داده است. برای بررسی روند نابرابری ، شاخصهای ضریب تغییرات ، انحراف از میانگین نسبی، انحراف از میانه نسبی، واریانس لگاریتم درآمدها، ضریب جینی، شاخص تایل و شاخص اتکینسن برآورد شده است. نتایج حاکی از آنست که نابرابری درآمد(هزینه) از سال 1375تا 1377 در مناطق شهری کاهش یافته است و پس از آن تا سال 1380 افزایش یافته است، اما نابرابری درآمد(هزینه) در مناطق روستایی تا سال 1377 افزایش و سپس تا سال 1380 کاهش یافته است. نتایج حاصل از تحلیل حساسیت شاخصها بیانگر سازگاری این شاخصهاست . نتایج حاصل از آزمون فرضیه های تحقیق نشان می دهد که میانگین ضریب جینی مناطق شهری در دوره (1379-1380) در مقایسه با دوره (1375-1378) بطور معناداری افزایش یافته است، در حالیکه میانگین ضریب جینی مناطق روستایی در دوره ها تفاوت معناداری از نظر آماری نداشته است. براساس یافته های تحقیق با احتیاط می توان استنباط نمود که شروع برنامه پنجساله سوم با افزایش نابرابری در توزیع درآمد همراه شده است.