کشور ایران به جهت قرار گیری بر روی کمربند بیابانی نیمکره شمالی، آب و هوای خشک و بیابانی بر قسمت های زیادی از آن مستولی است. به دلیل همین موقعیت جغرافیایی ریزش های جوی در حیات و زندگی انسانی و جانوری آن نقش بسیار مهمی دارد و با توجه به این که منابع رطوبتی کشور در خارج از آن قرار دارد و این ریزش های جوی از سالی به سال دیگر نوسان دارند نقش سامانه های باران زا پررنگ تر می شود. یکی از مکانیسم های مهمی که باعث ایجاد ناپایداری و تراکم می شود چرخندها می باشد. به همین جهت شناخت مراکز چرخندی و چرخندزایی می تواند در مطالعات محیطی، برنامه ریزی و مدیریت منابع آب و بلایای طبیعی ، پیش بینی های جوی و توسعه اجتماعی اقتصادی کشور بسیار مهم و ضروری می باشد. به همین منظور برای شناسایی و جایابی کنش های چرخندی از داده های بازکافت شده ارتفاع ژئوپتانسیل ncep/ncar با تفکیک زمانی 6 ساعته ( 00، 06، 12، 18 زولو) و تفکیک مکانی 5/2×5/2 درجه برای سال 1371 شمسی (93-1992 میلادی) استفاده شده است. برای شناسایی چرخندها در 6 تراز 1000، 925، 850، 700، 600، hpa 500 دو شرط در نظر گرفته شده است که عبارت اند از: 1- ارتفاع ژئوپتانسیل یاخته مورد بررسی نسبت به هر 8 همسایه پیرامونش کمینه باشد. 2- بزرگی شیو ارتفاع ژئوپتانسیل بر روی کرنل مورد بررسی برابر یا بیشتر از 100 متر بر 1000 کیلومتر باشد. در این پژوهش ابتدا مراکز چرخندی با توجه به شروطی که در نظر گرفته شده است شناسایی و سپس نقشه های ماهانه، فصلی و سالانه ترسیم و مورد واکاوی قرار گرفته اند. با توجه به محاسبات انجام شده مشخص گردید که بیشینه درصد فراوانی چرخندها در 9 ماه اول سال در ترازhpa 500 و در سه ماه زمستان در تراز hpa 1000 و کمینه آنها در دو تراز 850 و hpa 700 زخ داده است. همچنین مراکز چرخندزایی که چرخندهای آنها کشور ایران را تحت تأثیر قرار می دهند شامل منطقه چرخندزایی جنوا، جنوب ایتالیا، جزایر سیسیل و ساردنی، جنوب یونان، دریای آدریاتیک، غرب اسپانیا، لیبی و الجزایر، ایسلند وپاکستان می باشد. در پایان یک رابطه همبستگی بین درصد فراوانی ماهانه چرخندها با میانگین بارش ماهانه کشور برقرار شد که نشان می دهد بیشترین همبستگی در ترازhpa 1000 وجود دارد و در ترازهای دیگر مقدار همبستگی کاهش می یابد. درکل می توان گفت که بین درصد فراوانی چرخندها با میانگین بارش کشور رابطه همبستگی مثبت وجود دارد.

بمنظور بررسی کشت تابستانه آفتابگردان و دستیابی به واریته سازگار به کشت تابستانه در شرایط آب و هوایی گنبد، سه رقم آفتابگردان (هیبرید گلشید، گابور و رکورد) با چهار تراکم (40000، 50000، 66666 و 100000) بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در 3 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبد در تابستان 1379 مورد مقایسه قرار گرفتند. در طول دوران رشد و نمو علاوه بر انجام کلیه مراقبت های زراعی لازم، صفاتی مانند تاریخ جوانه زنی و مراحل رویشی و زایشی یادداشت بردای گردید و پس از برداشت نیز صفات عملکرد دانه، درصد مغز، درصد رطوبت، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، قطر ساقه، وزن ساقه، قطر طبق،وزن طبق و درصد روغن اندازه گیری شد. تجزیه واریانس بر روی صفات مذکور صورت گرفت و نتایج زیر حاصل گردید.- رقم هیبرید گلشید در تراکم 50000 بوته در هکتار (فاصله خطوط کاشت ثابت 50 سانتی متر و فاصله بوته 40 سانتی متر) با میانگین 1071 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد را نشان داد و تراکم های بیشتر و کمتر از 50000 بوته در هکتار باعث کاهش عملکرد دانه شدند. - صفت عملکرد با صفات درصد پوست، قطر طبق و وزن هزار دانه همبستگی مثبت و با صفات درصد مغز و ارتفاع همبستگی منفی داشته و با صفت قطر ساقه همبستگی معنی داری نشان نداد. - اثر متقابل تراکم و رقم در صفاتی چون ارتفاع بوته، قطر طبق و وزن هزار دانه معنی دار شد.