امروزه اینترنت، تنها سرویس ؛بیشترین تلاش؛ را فراهم می کند یعنی ترافیکها با سرعت ممکن پردازش می شوند ولی هیچگونه تضمینی برای تحویل بموقع و حتمی ترافیک وجود ندارد. با پیشرفت تجاری الکترونیکی، نیاز به کیفیت خدمات ‏‎(qos)‎‏ بیشتر احساس می شود. سرویسهای مجتمع یا ‏‎integrated services (intserv)‎‏ و خدمات متمایز یا ‏‎(diffserv)differentiated services‎‏ دو مدل برای تامین ‏‎qos‎‏ در اینترنت می باشند. انگیزه همه معماری های تامین ‏‎qos‎‏، بهبود کارایی یک شبکه یک شبکه ‏‎ip‎‏ می باشد. اساس ‏‎intserv‎‏ بر مبنای رزو کردن منابع (پهنای باند اتصال و حجم بافر) برای هر جریان خاص می باشد چنانکه در صورت نیاز، کیفیت سرویس بتواند تضمین گردد. فسلفه ‏‎diffserv‎‏ تقسیم ترافیک به کلاسهای مختلف و برخورد متمایز با هر کدام از آنها می باشد. ‏‎mpls‎‏ نیز یک روش سوئیچینگ برچسب-مبنای سریع می باشد که توانایی های ‏‎qos‎‏ جدیدی را در سطح شبکه های ‏‎ip‎‏ بزرگ فراهم می کند. ‏‎mpls‎‏ نیز یک روش سوئیچینگ بر چسب-مبنای سریع می باشد که توانایی های ‏‎qos‎‏ جدیدی را در سطح شبکه های ‏‎ip‎‏ بزرگ فراهم می کند. ‏‎mpls‎‏ با مهندسی ترافیک به گردانندکان شبکه این امکان را می دهد تا بتوانند مسیر ترافیک را به جریان داده دیکته کنند و این یکی از مشخصه های مهم ‏‎mpls‎‏ است که از آن را برای هر تکنولوژی ‏‎ip‎‏ به عنوان ابزاری برجسته مطرح می کند. همچنین ‏‎mpls‎‏ می تواند از مدلهای ‏‎qos‎‏ی که هم اکنون برای ‏‎ip‎‏ در دسترس می باشند ‏‎(diffserv , imserv)‎‏ پشتیبانی کند. در این پایان نامه نحوه پشتیبانی معماری ‏‎mpls‎‏ و ‏‎diffserv‎‏ به منظور تامین ؛کیفیت خدمات؛ نشان داده شده است و با استفاده از شبیه ساز ‏‎ns-2‎‏ تاثیر تعداد کلاسهای خدماتی و میزان بارهای ‏‎tcp‎‏ و ‏‎udp‎‏ بر روی کارایی شبکه های مبتنی بر ‏‎diffserv‎‏ و ‏‎mpls‎‏ مورد ارزیابی قرار گرفته است.