تولید ایمپلنت ، یا کاشتنی علم نوینی است در دندانپزشکی که در سال های اخیر پیشرفت های زیادی کرده است. کاشتنی ها به عنوان جایگزینی برای ریشه ی دندان خارج شده، به کار می روند و روکش کاملی پس از تثبیت کاشتنی در فک، بر روی آن ساخته می شود. حضور باکتری های مضر در محیط دندان موجب ایجاد بیماری های مختلف دهان و دندان و در نتیجه تخریب پیوند کاشتنی و لثه و در نهایت پس زده گی کاشتنی دندانی می شود. به کمک فناوری نانو ممکن است بتوان این مشکل را بر طرف ساخت. لایه نشانی سطوح به کمک نانوذرات نقره یکی از راه حل ها است. در این پژوهش به این پرسش پاسخ داده می شود که آیا می توان روشی را استفاده نمود که علاوه بر زیست سازگاری و بی خطر بودن آن برای انسان و محیط زیست با صرف انرژی و هزینه ی کمتر، سطح کاشتنی را ضدباکتریایی نمود؟ ازین رو پوششی از نانوذرات نقره ی بدست آمده از روش های شیمیایی و زیستی مورد ارزیابی و مقایسه قرار داده شده است. در روش شیمیایی به کمک فرایند هیدروترمال نانوذرات نقره در نانولوله های تایتانات و در روش زیستی برای اولین بار نانوذرات نقره بر روی تایتانیم به روش بدون الکترود و با تهییج سطح توسط پرتوی فرابنفش و از محیط نشاسته با موفقیت ساخته شد. این موفقیت می تواند دریچه ای به روی کاربردی شدن روش های ساخت زیستی باشد. نتایج بیانگر این است که میزان نقره ی نشانده شده به روش زیستی کمتر از روش شیمیایی است اما خاصیت ضدباکتریایی در برابر سویه های استرپتوکوکوس موتانس، استفیلوکوکوس آرئوس، ایشرشیاکولای و آکتینومایسیس ویسکوسوز مشاهده و با نتایج حاصل از روش شیمیایی مقایسه شد. میزان قدرت لایه نشانی زیستی به دلیل درصد کم نقره از روش شیمیایی ضعیف تر است. همچنین لایه نشانی زیستی در مقابل سویه-ی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس که باکتری مفیدی برای بدن است، مقاومت نشان نداد.