افزایش نگرانیهای زیست محیطی و پیشرفت روز افزون روشهای پایش کیفی منابع آب ، لزوم همگام و سیستمی نمودن ارزیابیهای کمی و کیفی منابع آب را بیش از بیش آشکار می سازد. به نظر می رسد در روند تغییر ساختار مدلهای بهره برداری از مخازن، که در چند سال اخیر به طور خاص بر افزایش سطح انعطاف پذیری این مدلها در برخورد با تغییرات ، فرضیات و عدم قطعیتهای سیستم، متمرکز بوده است ، پارامترها و ملاحظات زیست محیطی و کیفیت آب همچنان در حاشیه باقی مانده است . استفاده گسترده از مدلهای شبیه سازی کیفیت آب در کنار مدلهای بهینه سازی بهره برداری از مخازن، بستر مناسبی را برای تلفیق این مدلها و دستیابی به ساختارهای مناسب برای بهره برداری کمی-کیفی از مخازن سدها، فراهم می سازد. مخزن سد پانزده خرداد که با هدف تامین بخش عمده ای از نیاز شرب شهر قم ایجاد شده است ، با توجه به وضعیت کیفی سرشاخه ای ورودی به مخزن و شرایط داخلی مخزن، شرایط اقلیمی و شدت تبخیر بالا، مشکلاتی را در زمینه کیفیت آب خروجی از نظر میزان tds ایجاد نموده است . در یکسال اخیر، این مخزن عملا کارآیی موثر خود را در تامین نیازهای آبی و بخصوص تامین نیاز آب شرب شهر قم از دست داده است . در این راستا تمهیداتی به منظور بهبود کیفیت آب بیش از ورود به شبکه توزیع آب انجام شده است که در آنها به تاثیر سیاستهای بهره برداری از مخزن در بهبود کیفیت آب خروجی، توجه کمتری شده است . در این پایان نامه تاثیر الگوی بهره برداری از مخزن سد پانزده خرداد در بهبود کیفیت آب خروجی با استفاده از مدل بهینه سازی به روش برنامه ریزی پویا و مدل شبیه سازی کیفی مخزن، نشان داده شده است . این مطالعات با نگاهی کلی به تغییرات کمی-کیفی در مخزن سد با هدف تدوین متدولوژی انجام مطالعات مشابه صورت گرفته است . متدولوژی این مطالعات می تواند زمینه را برای تدوین مدلهای کمی-کیفی در بهره برداری از مخازن مهیا سازد.