از مشکلات اساسی که دندانپزشکان ممکن است با ان روبرو شوند دررفتگی فکی است که یکی از علل آن می تواند مصرف داروهای نورولپتیک باشد. این تحقیق در 6 ماه اول سال 1379 انجام شد، 225 بیمار که در بخشهای حاد و کرونیک زنان و مردان بیمارستان روانپزشکی زاهدان بستری شده بودند با استفاده از فرمهای پرسشنامه و معاینه مورد مطالعه قرار گرفتند براساس نتایج بدست آمده نسبت مردان به زنان 4/36: 6/63، متوسط سنی در مردان 5/32 سال و در زنان 33 سال بود. میانگین سن شروع علایم بیماری های روانی در افراد مورد مطالعه 1/27 سال و میانگین روزهای درمان برای آنها 311 روز بود. شیوع ‏‎subluxation‎‏ در گروه مورد مطالعه و گروه شاهد اختلاف فاحش نشان می دهد در گروه بیماران بسیار بیشتر است. شیوع ‏‎subluxation‎‏ در بین بیماران مورد مطالعه 9/20% بود که این شیوع برای داروهای تری فلوپرازین 7/85% برای کلروپرومازین 7/22% برای هالوپریدول 9/21% برای پرفنازین 6/17% و برای تیوریدازین 5/13% بود. تفاوت تری فلوپرازین با سایر داروها معنی دار بود. در ایجاد ‏‎subluxation‎‏، جسن، سن شروع علایم بیماریهای روانی، کشیدن سیگار، مدت مصرف داروهای نورولپتیک جز ریسک فاکتورها بودند و سن بیماران و سابقه ‏‎e.c.t‎‏ تاثیری در افزایش خطر ابتلا به ‏‎sub.‎‏ نداشت. شیوع دیسکنزیای تاخیری در بیماران مورد مطالعه 6/2 درصد بود. شیوع در بین مصرف کنندگان تری فلوپرازین 14% و برای تیوریدازین و پرفنازین به ترتیب 4/5% و 2/3% بود. که تفاوت معنی داری نشان نمی داد. در شیوع دیسکنزیای تاخیری هیچ کدام از عوامل مورد بررسی جنس مذکر، سن بیماران، سن شروع علایم بیماریهای روانی و مدت مصرف داروهای نورولپتیک، سابقه ‏‎e.c.t‎‏ و کشیدن سیگار بعنوان ریسک فاکتور مطرح نبودند. در این تحقیق شیوع چند اختلال حرکتی دیگر نیز در بین بیماران مورد مطالعه تعیین شد. شیوع پارکینسونیسم در سن بیماران 9/8% شیوع ترمور وضعیتی دارویی 4/4% و شیوع دیستونی 9/0% بود. براساس نتایج بدست آمده از این تحقیق در بیمارانی که دارای سابقه ‏‎dislocaiton‎‏ و یا علایم ‏‎subluxation‎‏ هستند باید از تجویز داروی تری فلوپرازین اجتناب نمود تا از وخیم تر شدن مشکل مفصل بیمار احتراز شد.