نام پژوهشگر: مجید نارویی

مقایسه تغییرات فشار خون افراد با سابقه مصرف مواد مخدر طی کشیدن دندان در دانشکده دندانپزشکی زاهدان در سال 79-1378
پایان نامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان سیستان و بلوچستان 1378
  مجید نارویی   مریم امیرچقمایی

استفاده از مواد مخدر می توان بعنوان یک ریسک فاکتور قوی، در شیوع بیماریهای قلبی-عروقی همانند بیماری عروق کرونر، سکته، مرگ ناگهانی، بیماری عروق محیطی و آنوریسم آئورت باشد. بدین منظور تعیین ارتباط بین مصرف مواد مخدر و تغییرات فشار خون از اهمیت خاصی برخوردار است هدف از این مطالعه، بررسی این موضوع می باشد که آیا وجود سابقه اعتیاد به مواد مخدر، در بیماری که دندان او کشیده می شود می تواند موجب تغییرات فشار خون گردد یا خیر؟ 120 بیمار با متوسط سنی 37 سال (54-25) شامل 60 فرد معتاد (30 مرد و 30 زن) با اعتیاد متفاوت که با 60 فرد غیرمعتاد (30 مرد و 30 زن) از لحاظ تغییرات فشارخون، طی چهار مرحله 1) 5 دقیقه قبل از تزریق 2) بلافاصله پس از تزریق 3) بلافاصله پس از ‏‎ext‎‏4) 5 دقیقه پس از ‏‎ext‎‏ بررسی گردیدند که جهت اینکار از فشارسنج جیوه ای اسفیگمومانومتر و گوشی پزشکی در وضعیت عمودی بیمار روی صندلی دندانپزشکی و از بازوی راست وی استفاده گردید. از نظرنوع دارویی بی حسی نیز مرد و زن موجود در هر یک از گروههای شاهد و زمون به دوگروه دریافت کننده لیدوکایین و سیتانست تقسیم گردیدند از لحاظ سنی نیز به دو گروه زیر 37 سال و بالای 37 سال تقسیم شدند. در معتادان تریاک، حشیش و هروئین، فشارخون بطور محسوسی در مقایسه با گروه شاهد متفاوت بود ‏‎(p<0.05)‎‏. که در این گروه فشارخون حین تزریق بی حسی و ‏‎ext‎‏ دندان ثابت مانده یا مختصری افزایش یافت. در حالی که در گروه شاهد طی این دو مرحله فشارخون کاهش یافت. که مقدار این تغییرات براساس سن، جنس، شغل، روش مصرف، نوع ماده مخدر مصرفی، مدت زمان اعتیاد و نوع ماده بی حسی تزریق شده متفاوت می باشد بعلاوه فشارخون گروه تریاکی بطور مشخصی نسبت به سایر گروهها بالاتر و تغییرات آن بیشتر بود. این تغییرات در افراد بالای 37 سال بیشتر از افراد زیر 37 سال بوده بعلاوه در زنان بیشتر از مردان بود. همچنین در افرادی که از روش تدخینی استفاده می نمودند این تغییرات بیشتر از مصرف کننده های خوراکی بود. با افزایش مدت اعتیاد نیز این تغیرات بیشتر بودند. اما در بین دو ماده لیدوکایین و سیتانست تفاوت خاصی بین دو گروه دیده نشد. از لحاظ شغل نیز تغییرات مشخصی بین دو گروه دیده نشد.