با این تفکر که بیماریهای اندوکرین گاهی خود را همراه با اختلالات پوستی نشان داده و گاهی خود باعث ایجاد ضایعات پوستی می شوند و در بعضی موارد شکایت اولیه و یا شکایت غالب و اصلی بیمار مربوط به تغییراتی در پوست می شود و حضور این تغییرات باید حدس یک بیماری زمینه ای را برای پزشک بوجود آورد، بر آن شدیم تا با مطالعه پوستی بیماران هیپرتیروئید قدم مثبتی هر چند کوچک جهت تشخیص سریعتر و شروع هر چه زودتردرمان این بیماران برداریم. هدف ما از این مطالعه بدست آوردن توزیع فراوانی ضایعات پوستی بر حسب سن، جنس، مدت بیماری و مدت درمان بود. به همین منظور به معانیه پوستی بیماران هیپرتیروئید مراجعه کنده به کلینیک غدد پرداختیم تا تعداد نمونه ها به 100 نفر رسید. در مطالعه ای که انجام شد شایعترین علامت پوستی در بیماران افزایش تعریق و سپس گرمی پوست بود. پوسچول کف دست و پا و چماقی شدن انگشتان در هیچ موردی دیده نشد. بیماران بیش از همه در گروه سنی 34-25 سال قرار داشتند و تعداد متوسط ضایعات پوستی برای هر نفر نیز در همین گروه بیش از سایر گروهها بود. رابطه معنی داری بین ضایعات پوستی و گروههای سنی مختلف بدست نیامد. 73% بیماران را زنان و 27% آنان را مردان تشکیل می دادند. در بین تمام ضایعات پوستی فقط تیره شدن منتشر پوست با جنس (جنس زن) رابطه معنی دار داشت. تعداد متوسط ضایعات پوستی برای هر زن بیش از هر مرد بود. نتیجه دیگری که حاصل شد این بود که تفاوت میانگین مدت بیماری و مدت درمان بین گروه دارای یک ضایعه پوستی و گروهی که فاقد همان ضایعه بودند معنی دار نبود. شایعترین شکایت بیماران در اولین مراجعه از ((مشکل پوستی+مشکل غیر پوستی)) بوده است. 9% بیماران که همه دچار بیماری گریوز بودند در اولین مراجعه فقط از مشکل پوستی شکایت داشته اند. فراوانی بدست آمده برای نوع هیپرتیروئیدیسم و اکثر ضایعات پوستی در جمعیت مورد مطالعه ما تا حدود زیادی با کتابهای ‏‎text‎‏ مطابقت دارد و اختلاف اندکی که وجود دارد به نظر می آید به علت روش مطالعه ما که ‏‎cross-sectional‎‏ بود و تعداد کم نمونه های ما باشد.